Tranen zijn trending op sociale media. Gen Z-ers posten massaal hun verdriet op TikTok en de crying selfie neemt Instagram over. De nood aan ongefilterde oprechtheid is hoog, maar werkt het delen van je droefheid ook therapeutisch?
Video's waarin mensen het openlijk hebben over hun mentale gezondheid, verdriet of hartzeer - en daarbij ook een traantje laten - zijn ondertussen gemeengoed op TikTok. Die authenticiteit blijkt besmettelijk te zijn en sijpelt door tot Instagram, een app waar gebruikers doorgaans meer gecureerde content laten zien. Insert de crying selfie, waarmee gebruikers zich tot sociale media wenden om hun slechtste en bovendien meest kwetsbare momenten te delen. Geen bewerkte beelden maar wel rauwe emoties.
LEES OOK: hoe kom je van het 'imposter syndrome' af?
Topmodel Bella Hadid gaf het startschot en deelde een carrousel crying selfies. In de caption had ze het over de bedrieglijkheid van sociale media. Ze hoopte met de post de illusie te verbrijzelen dat haar leven zo picture perfect is als Instagram het doet lijken. Popster Lizzo trok dan weer naar TikTok om haar fans al huilend toe te vertrouwen dat ze zich soms een last voelt voor de mensen rond haar.
@lizzo♬ original sound - lizzo
Drang naar authenticiteit
Ook psychologe Marjolein Cloutte merkt de laatste jaren dat de drang naar authenticiteit toeneemt. "Sociale media laten je toe een bepaald beeld te schetsen van je leven. Een beeld dat gefilterd en soms weinig realistisch is. In de beginjaren van sociale media stond het perfecte plaatje voorop, gepaard met de verwachtingen om daaraan te voldoen. Nu beginnen steeds meer mensen te rebelleren tegen die eenheidsworst. Ze delen ongefilterd hun daily struggles en emoties, waarmee het ideaalbeeld meteen een pak genuanceerder wordt. Je kan je ook eens slecht voelen, verdrietig of angstig. Sociale media dienen dan als uitlaatklep voor die emoties maar helpen ook met het zoeken naar verbinding, erkenning en een luisterend oor."
Crying selfies kunnen therapeutisch werken wanneer woorden niet volstaan. Sommigen kunnen zich erin herkennen en dat licht op. Anderen hebben er dan weer minder nood aan om het verdriet van anderen te zien op hun feed. "Er bestaat nog steeds een taboe over verdriet: mensen worden er niet graag mee geconfronteerd," aldus Marjolein. "Veel mensen trekken naar sociale media om positieve vibes op te zoeken. Wanneer je tijdens het scrollen op een crying selfie stuit, komt de boodschap misschien niet gelegen of weet je niet altijd hoe je hierop moet reageren."
Een foto posten van je betraand gezicht vergezeld van een emotionele bijsluiter is een manier om met je verdriet of angst om te gaan, maar zeker niet de enige. Andere middelen waaronder fysieke interacties met andere personen, hetzij vrienden of gezondheidsdeskundigen, blijven minstens even belangrijk.
