Sneeuwwitje blijkt meer in haar mars te hebben dan alleen maar in een kistje te liggen. We ontmoeten Lily Collins in een chique salon in SoHo House in Berlijn. Ze straalt. De 32-jarige Britse actrice die indertijd ontdekt werd in een adaptatie van het sprookje van de gebroeders Grimm, heeft dan ook heel wat meer pijlen op haar boog.
IK LAAT ME GEEN KEUZES OPLEGGEN DIE NIET BIJ MIJN WAARDEN PASSEN
Ze is actrice, schrijfster en producer (van het tweede seizoen van ‘Emily in Paris’) en bovendien is ze ambassadrice van Cartiers collectie Clash [Un]limited. Een echte kameleon dus, die al heel wat verschillende rollen heeft gespeeld en die zichzelf ook in het dagelijks leven steeds opnieuw uitvindt.
Wat betekent mode voor jou?
“Mode is een manier om je persoonlijkheid uit te drukken. Mode inspireert en je kunt spelen met verschillende personages, telkens als je iets anders draagt. Het is ook iets waarmee je mensen kunt doen glimlachen. Jij kwam bijvoorbeeld binnen in een heel kleurige outfit en ik had meteen iets van ‘OMG!’ Ik moest erom glimlachen.”
Hoe zou jij je stijl omschrijven?
“Ik denk dat die nogal klassiek is. Ik heb stukken die ik jaren heb en steeds opnieuw draag. Maar ik evolueer ook. Ik experimenteer met verschillende trends en als ze me niet staan, dan is dat pech. Dan heb ik tenminste iets nieuws geprobeerd. Daardoor ontdek ik ook nieuwe dingen over mezelf.”
Is je relatie met mode veranderd door ‘Emily in Paris’?
“Ik denk het wel. Sinds ik Emily speel, ben ik niet meer bang om verschillende prints, kleuren en stoffen te mixen. Ik durf meer, ik ben niet bang om mezelf uit te drukken, in die zin dat je je voor niemand minder kleurrijk moet gaan kleden dan je wilt. Vooral na de pandemie ben ik veranderd: toen ik met de voorbereidingen van seizoen twee begon, was het een hele schok om weer complete outfits aan te trekken. (lacht) Dat leek opeens zo flamboyant! En weer hoge hakken dragen was helemaal een sensatie. Maar het was best opwindend, want ik had al zo lang geen hakken meer gedragen. En het was heerlijk om in het verhaal te duiken met het idee van ‘Go big or go home’ in je achterhoofd. Trouwens, die heropleving voel je ook echt in het tweede seizoen. Er wordt niet over covid gesproken, maar je voelt dat we ergens sterker zijn uitgekomen.”
Zit er iets van Emily in jou?
“Ik heb een enorme passie in me, net als zij. Ze heeft een diepe liefde voor haar job, ook al wil ze ook graag een persoonlijk leven hebben (zoals wij allemaal). Emily is niet bang zich van haar kwetsbare kant te laten zien en dat bewonder ik. Ze maakt graag nieuwe vrienden, ze is heel menselijk en sociaal, zo ben ik ook.”
MODE IS IETS WAARMEE JE MENSEN KUNT DOEN GLIMLACHEN
Geloof je dat een bepaald personage echt bij je kan blijven hangen?
“Voor seizoen twee begon heb ik een film met mijn man gemaakt. Daarin speelde ik een rol die heel anders was dan ikzelf en Emily. Ik probeer graag nieuwe personages uit, die ik dan echt tot de mijne wil maken. Maar ik verlangde terug naar Emily, ik had het gevoel dat ze op me wachtte. Ze lijkt in veel opzichten op mij, ze inspireert me om andere dingen te doen en anders te zijn. Het fijne aan Emily is dat ze geen seriemoordenares is, iemand met wie ik niet leven kan. (lacht) Zij beïnvloedt me op een positieve manier: optimistischer zijn, meer oplossingsgericht denken, meer durven en meer uitdrukken wat ik voel. Dat zijn allemaal kwaliteiten die ik graag wil hebben.”
Van durven gesproken: in de campagne van Cartier ben je klassiek en elegant maar ook een beetje gewaagd. De Clash Unlimited collectie is pikant met een tikje luxe-punk. Past dat bij jou?
“Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik verschillende persoonlijkheden in me heb, die soms totaal anders zijn: warm-koud, punkklassiek… Dat maakt mensen interessant. Ik houd van de esthetiek van een mix van contrasterende elementen. De presentatie van de collectie in Berlijn is daar een goed voorbeeld van: in de Bunker hangen kleurige kunstwerken aan de betonnen muren, wat ze zachter doet lijken. De dualiteit in een persoonlijkheid heeft me altijd aangetrokken. Ik probeer de verschillende tegengestelde ideeën die ik in me heb te ontdekken en dan een nieuw geheel te maken. En deze collectie die zowel mannen als vrouwen kunnen dragen is in essentie klassiek, maar tegelijkertijd avant-garde. Die combinatie maakt van Cartier zo’n fantastisch huis.”
Interessant dat je het hebt over een persoonlijkheid met vele facetten. In je films speel je ook de meest uiteenlopende rollen, dramatisch of komisch, een biografie of fictie, een Hollywood-blockbuster of een art-house film en zelfs… een televisieserie. Is dat uit nieuwsgierigheid, of een verlangen om alles uit te proberen?
“Ik heb altijd een kameleon willen zijn. Zelfs op fotoshoots bijvoorbeeld. Als ik me aankleed, zie ik mijn stemming van die dag, of de stemming van mijn personage, als een kans om verschillende kanten van mezelf te verkennen. En die laat ik ook graag aan anderen zien. Ik hou ervan om grenzen te verleggen en nieuwe dingen te proberen, een ander personage te zijn of zelfs verschillende rollen te hebben binnen het vak: producer, regisseur, auteur, actrice. Ik wil niet alleen maar één ding zijn.”
Voor ‘Emily in Paris’ ben je ook producer. Wat betekent dat voor jou? Hoe heb je die nieuwe functie aangepakt?
“Dat was heel stimulerend. Ik vond het heerlijk om op die manier betrokken te zijn bij het project, om deel te nemen aan conversaties waar ik vroeger niet mee te maken had. Het is bijzonder om achter de schermen te werken, heel bemoedigend. Het is belangrijk voor mij om beslissingen te kunnen nemen voor projecten als ‘Emily in Paris’, of in het algemeen, vooral nu er zoveel verandering plaatsvindt in de wereld. Ik ben iemand die het altijd beter wil doen, die haar stem wil laten horen, en nu ik een rol heb waarin dat kan, wil ik het alleen maar nog meer doen.”
Je investeert enorm veel van jezelf in je films. Neem nu ‘To the Bone’ waarin een jonge vrouw vecht tegen anorexie, een ziekte waaraan je zelf geleden hebt. Had je daardoor de kans je eigen verhaal van een afstand te bekijken?
“Ja, ik heb mijn eigen emoties en ervaringen in de rol kunnen stoppen, maar ook afstand kunnen nemen en ik heb dingen kunnen onderzoeken waar ik me niet in verdiept heb toen ik zelf ziek was. Het was een goede gelegenheid om objectiever te zijn en om met experts te spreken, als actrice maar ook als iemand die heel nieuwsgierig is naar dit onderwerp. Het is voor mij heel belangrijk om persoonlijke ervaring te hebben die ertoe bijdraagt om een publiek dat niet veel over het onderwerp weet, empathie te doen voelen. Op die manier kan dat educatief werken. Hoe meer ik me met een personage kan identificeren, hoe echter dat personage overkomt bij het publiek.”
Hoe kies je je films en om het algemener te zeggen: hoe kies je met wie je samenwerkt (zoals met Cartier)?
“Ik concentreer me op de dingen die goed aanvoelen. Als ik een rol kies, lees ik het script en kijk ik waar ik me goed bij voel, en wie het creatieve team is, want die mensen worden tijdens de opnamen je familie. Cartier is ook een familie, ze hebben fantastische mensen in alle afdelingen en je weet met wie je in zee gaat, want zij vormen de onderneming. Ik heb al een tiental jaren banden met het merk. Ik had nooit gedacht dat ik ooit het gezicht van een collectie zou worden. Het is zeker iets waar ik altijd van gedroomd heb, het leek me iets heel authentieks en natuurlijks. Als je trouw blijft aan jezelf, krijg je soms kansen die je helemaal niet verwacht had.”
EMILY STIMULEERT ME OM OPTIMISTISCHER TE ZIJN EN MEER TE DURVEN
Heb je wel eens een filmrol geweigerd door het team?
“Ja, je moet je huiswerk doen en alles onderzoeken. Het is heel belangrijk dat je mensen kunt vertrouwen, en weet dat het verhaal van het script ook het verhaal op het scherm zal worden. Soms is dat niet het geval. Je moet openstaan voor een gesprek, maar ook je instinct volgen en je geen keuzes laten opleggen die niet bij je waarden passen.”
Is er een filmrol waarvan je droomt?
“Ik zou flink op mijn Frans moeten oefenen maar … ik zou dolgraag in een Franse film spelen! Dat zou ik echt fijn vinden. Maar ik zou wel héél hard moeten oefenen op mijn Frans. (lacht) Ik versta Frans, maar ik heb niet voldoende zelfvertrouwen om het te spreken. Ik lees liever. Maar ik droom in het Frans! Dus het zit er wel.” (lacht)
Je hebt journalistiek gestudeerd en je schreef voor de Los Angeles Times en Teen Vogue. Vond je dat leuk? Zou je nog wel willen schrijven?
“Journalist zijn betekent dat je heel nieuwsgierig bent naar mensen. Dat ben ik, of ik nu journalist ben of niet. Dus of ik nu een boek wil schrijven, interviews doe, producer ben of regisseur, ik blijf altijd nieuwsgierig. Ik hou van schrijven en ik leer graag nieuwe mensen kennen, ik neem graag deel aan projecten die met mode te maken hebben, of met politiek, met popcultuur of geestelijke gezondheid. Ik wil me graag met meer dingen bezighouden die voortkomen uit mijn liefde voor journalistiek. In de vorm van documentaires bijvoorbeeld… “
In 2017 heb je je memoires gepubliceerd. Je bent nog zo jong, dus je hebt vast nog veel meer te vertellen! Staan er andere boeken op stapel?
“O ja, ik zou er best meer willen schrijven! Ik hou een dagboek over mijn leven bij. Tijdens de pandemie heb ik daar heel veel in geschreven, en veel geleerd over mezelf en de mensen in mijn omgeving. Het zijn vooral losse gedachten. Ik schrijf er dus veel in, maar ik weet niet wanneer ik er echt werk van ga merken om me erop te concentreren.”
Hoe zie jij de toekomst?
“Ik wil in de eerste plaats graag kinderen. En daarna zou ik meer als producer willen werken. Ik zou ook graag een film regisseren. Ik wil verhalen vertellen van mensen van wie ik nog niet eens weet dat ze bestaan, sterke verhalen. Ik wil mijn grenzen verleggen, mezelf op de proef stellen en anderen ook kansen geven. Ik hoef niet te spelen in films waar ik producer van word. Het is belangrijk om anderen ook de ruimte te geven.”
Heeft je vader Phil Collins invloed gehad op je carrère? Wilde je graag artiest worden omdat je vader het is?
“Mijn vader is een creatief man die niet bang is om zijn kunst aan de wereld te tonen. De moed waarmee hij zijn kwetsbaarheid durfde te tonen heeft me zeker ge nspireerd. Ik probeer op mijn manier hetzelfde te doen.”
LEES OOK: FKA Twigs doet haar verhaal over partnergeweld in openhartig interview
