24 februari 2022 verdeelde het leven van de Oekraïners in VOOR en NA.
Wie had kunnen denken dat de woorden over de militaire operaties die we ons herinneren uit de geschiedenisboeken over de Tweede Wereldoorlog een harde realiteit zouden worden in het leven van de Oekraïners. Wie had kunnen denken dat 77 jaar na het einde van de Tweede Wereldoorlog burgers van Oekraïne de nacht zouden doorbrengen in bomschuilkelders, steden zouden worden beschoten met raketaanvallen, en tanks zouden rijden door de straten waar Oekraïners zich kort daarvoor nog hadden gehaast voor hun gewone bezigheden.
Wie had gedacht dat wij vandaag, net als de generatie van de Tweede wereldoorlog, de regels van het overleven in oorlogsomstandigheden zouden volgen: de ramen van huizen dichtplakken met plakband om ze te beschermen tegen de schokgolf, de lichten dimmen, of beter nog, uitdoen om 's nachts niet de aandacht van de luchtmacht te trekken, onmiddellijk reageren op de geluiden van sirenes die luchtaanvallen aankondigen, zich haasten naar de dichtstbijzijnde schuilkelder...
Wij dachten dat het tijdperk van veroveringen met de invasie van vreemd grondgebied reeds voorbij was. Maar blijkbaar zijn er mensen die leven naar de waarden van het verleden.
Wat in Oekraïne gebeurt, is een zwaar misdrijf en moet gestopt worden.
De schok en de angst van vandaag zijn vermengd met een ongelooflijk gevoel van patriottisme en eenheid dat de Oekraïense natie heeft verenigd. Als nooit tevoren zijn wij bereid alles in het werk te stellen om ons recht op vrede en zelfbeschikking te verdedigen. Wij zijn iedereen dankbaar die ons in deze moeilijke tijd bijstaat. Uw steun helpt ons sterker te staan.
Met vriendelijke groeten,
SONYA ZABOUGA
