Al van kleins af werd Flora Miranda aangetrokken door al wat technologie ademt. Toen ze mode ging studeren in Antwerpen kon ze dan ook niet anders dan haar twee passies verbinden tot een groter geheel. Van databases en 3D-prints tot computer-gegenereerde stoffen: alles kan, alles mag.
Flora Miranda staat voor experimentele, interdisciplinaire en futuristische mode. Waar sommigen hun neus ophalen voor automatisering en ‘machine learning’, beginnen haar ogen te glanzen. Toch was de Oostenrijkse modeontwerpster bijna niet in het modevak gestapt. Daar zat een zomerstage op haar zestiende voor iets tussen. “Via een kennis van mijn vader kreeg ik de kans om stage te lopen bij een Zwitsers sportkledingmerk. Dat was een heel andere wereld dan ik voor ogen had: het was geen atelier waar ze kleren naaien, maar een grootschalig commercieel bedrijf dat in Zwitserland alleen de ontwerpen maakt, vaak kopieën van vorige collecties. Ik leerde er over sales, management en strategieën, dat wel, maar modeontwerper zag ik me niet meer worden.”
Gelukkig kunnen mensen van gedachten veranderen. Bij Flora gebeurde dat toen ze een boek over Belgische mode onder haar neus geschoven kreeg, met foto’s van Angelo Figus, Raf Simons en A.F Vandevorst. “Die ontwerpers vond ik wél goed. Zij presenteren mode wél als een kunstvorm. Bovendien las ik dat er een plek bestaat waar al die ontwerpers gestudeerd hebben: de Modeacademie in Antwerpen.” Je moet geen twee keer raden waar Flora op haar achttiende naartoe trok. “De Antwerpse Modeacademie straalt de creativiteit uit waar ik naar zocht in mode. Bovendien ben ik enorm gefascineerd door schilderkunst en de oude meesters, zoals Rubens en Brueghel. Als ik hier (ze woont nog steeds in Antwerpen, red.) door de straten wandel, tussen de oude gebouwen, waan ik mij een beetje in een schilderij.”
Hoe kwam je van schilderkunst bij technologie terecht?
“Ik ben altijd super aangetrokken geweest tot technologische thema’s. Als tiener heb ik mezelf bijvoorbeeld Photoshop geleerd. Toen al combineerde ik dat met kunst. Ik ontwierp schilderijen in Photoshop, met foto’s die ik tegenkwam of zelf maakte, waarna ik dat beeld met olieverf naschilderde.”
Je studeerde af in 2014 met een collectie over teleportatie en kwantumfysica, onderwerpen die niet aan bod kwamen op de Modeacademie. Hoe heb je je daarin ingewerkt?
“De opleiding heeft me vooral getraind in storytelling: hoe kan ik denken in technologische thema’s zonder dat ik ze uitvoer met die software? Soms ziet een verhaal over een technologisch thema er technologischer uit dan iets dat effectief met die programma’s gemaakt is. De vaardigheden zelf kwamen allemaal later. Na mijn studies heb ik allerlei technieken ontdekt: van machine learning en generatief ontwerp tot 3D-scanning en -printing. Mijn leven is één grote leercurve.”
Code kraken
Die nieuwe technologieën keren terug in meerdere fasen van je werk: van het ontwerp tot de productie. Kun je een voorbeeld geven van een project dat je sterk is bijgebleven?
“Ik weet nog goed dat ik in 2018 samen met Mark Florquin 3D-scans gemaakt heb van jurken uit verschillende musea, waarna ik die via een nieuwe ambachtelijke techniek opnieuw gematerialiseerd heb. Die nieuwe jurken zien er anders uit dat hun oorspronkelijke versie omdat ik vertrokken ben van de 3D-scan: ik heb op elk knooppunt van het skelet een naald gestoken en daartussen driehoeken geweven, waarna ik dat weefsel beschilderd heb met silicone. Zo heb ik de stukken, die normaal vastzitten in een museumcollectie, via digitale middelen een nieuw leven gegeven.”
Naast je merk Flora Miranda leid je sinds 2017 ook het project IT Pieces, waarbij je samenwerkt met de data van externe klanten. Hoe gaat dat in zijn werk?
“Op basis van de data van die bedrijven maak ik ontwerpen op maat. Zo heb ik voor een voorstelling van een Keulens balletgezelschap kostuums ontworpen geïnspireerd op de frequenties in de muziek van componist Alva Noto. Ik ben ook bezig met een project rond data en diversiteit, met onder meer Proximus, Delhaize, Special Olympics, Workday en Dual&Day. Die grote bedrijven hebben veel data, die ik als mijn muze beschouw.” (lacht)
Verandert de rol van de ontwerper door die digitalisering?
“In de digitale wereld is een modeontwerper niet meer iemand die alleen een ontwerp maakt, maar hij ontwikkelt een heel ontwerpsysteem. Ik denk bijvoorbeeld dat het haalbaar is om een online platform te bouwen met generatieve, customizable kledingstukken. Je krijgt dan een aantal basisontwerpen te zien waarvan de vorm, kleur, structuur… automatisch verandert in samenhang met de data die je invoert.”
Een ontwerper wordt dan ook een programmeur of onderzoeker?
“Ik beschouw het als aparte specialisaties. Sowieso is de modewereld vandaag al opgesplitst in ontwerpers die artistieke schetsen maken en anderen die gespecialiseerd zijn in technische tekeningen, in drapage, patronen, naaien… In de digitale modewereld is dat niet anders: sommige mensen zijn gespecialiseerd in bepaalde 3D programma’s, anderen focussen zich op technieken zoals digitaal haar, pailletten, enzovoort. En dan zijn er nog degenen die zich tussen de digitale en ambachtelijke wereld begeven: de groep waartoe ik mezelf reken. Ik vind het fantastisch om die twee werelden te verbinden en zo te vergroten.”
Is de toekomst van de mode digitaal?
“Ik denk dat mijn dromen over een fluïde, data-gegenereerde mode niet meer zo gek zijn, zeker nu corona de digitale mode in een stroomversnelling heeft gebracht. Het is alsof we de toekomst dichterbij gehaald hebben. Om een grote verandering teweeg te brengen is het vooral nodig dat verschillende disciplines samenwerken. Als één persoon met de shift bezig is, blijft het beperkt tot onderzoek. Het hele ecosysteem moet bereid zijn om dingen te laten bewegen.”
LEES OOK:
5 verschillende manieren om cowboy boots te dragen
Zien: de 150 beste streetstyle looks van Milaan Fashion Week
De 8 grote modetrends voor herfst en winter 2022
