In de prachtige bloeiende tuin van het Van Buuren Museum wandelt een naakte vrouw. Ze wordt omringd door een team van 15 mensen. Ze lacht, ze beweegt, ze poseert. Ze straalt een enorme zelfverzekerdheid en intense vrouwelijkheid uit. Dat is Vivian Hoorn, en ik vroeg haar naar haar geheim.
Op haar Instagramaccount, dat bijna 600.000 volgers heeft, schrijft de Nederlandse influencer simpelweg: ‘More self love, my love’. En dat is de hoeksteen van haar mediawerk: ze wil vrouwen meer zelfvertrouwen geven, hen dingen bijbrengen, maar ook hun onzekerheden delen. In tien jaar is ze van een jong model zonder veel zelfvertrouwen geëvolueerd naar een zakenvrouw die besloot om haar ervaringen en zelfaanvaarding als basis te nemen van haar agentschap Scala en het kledingmerk dat ze begin 2023 zal lanceren. Het is kennismaken met een warme, hartelijke, gepassioneerde vrouw die het leven niet te zwaar ziet, maar die evengoed niet bang is om moeilijkere onderwerpen aan te kaarten. Gewicht, maten, huidproblemen, onzekerheid, afwijzing en liefde. Uiteraard, de liefde.
Ik krijg nog elke dag berichten van mensen die zeggen dat ik hun leven heb veranderd door mezelf te zijn
Vivian, je woont nu deels op Ibiza, geluksvogel die je bent, maar ook een beetje in Amsterdam. Waar ben je opgegroeid?
“Op een boerderij in Rossum, in de gezonde buitenlucht, omringd door dieren. Ik ging naar de school om de hoek en het leven was veilig en aangenaam. Mijn ouders waren geen boeren, maar in het dorp waar we woonden waren veel huizen gerenoveerde boerderijen boordevol dieren. De baby eendjes zaten gewoon in huis. (lacht) Daarom ben ik nu toe aan een kalmer, vreedzamer leven. Ik vond Amsterdam heerlijk, maar het is te intens voor mij. Toen ik jong was, was dat fijn, maar naarmate ik ouder werd, kreeg ik steeds meer behoefte aan de natuur om me heen. Dus huurden we een huisje op Ibiza, dat we eerst als vakantiewoning gebruikten. Uiteindelijk besloten we de katten ook mee te nemen, want die verdienden ook een leven in de open lucht. En sindsdien brengen we meer tijd hier door dan in Amsterdam.”
Je hebt het over ‘ouder worden’, maar je bent nog altijd erg jong. Voel je dat je verandert nu je 30 bent?
“Ik ben in september 30 geworden en hoewel ik het altijd heerlijk vind om mijn verjaardag te vieren, dacht ik terug aan het voorbije jaar en vroeg me af: ‘Heb ik wel genoeg gedaan? Ben ik wel op de plek waar ik zijn wil? En heb ik genoeg genoten?’ Maar nu ben ik dus 30 en ik ben nog nooit zo tevreden met mezelf geweest, want ik heb het gevoel dat ik een nieuwe levensfase inga. Mijn vriendinnen gaan zich verloven, ze gaan trouwen, ze krijgen baby’s. Dat wil ik ook wel allemaal, maar ik weet niet of ik er nu al klaar voor ben. Er zijn heel veel vragen waar ik op dit moment geen antwoord op weet!” (lacht)
Hoe kwam je in Amsterdam terecht?
“Mijn tante had daar een huis. Ik ben jong als model begonnen en ging daarna studeren aan de Artemis Hogeschool voor Styling. Ik vond dat leuk. Het was een creatieve opleiding die echt bij me paste. Toen ik van school kwam, moedigde mijn vader – een ondernemer – me aan om mijn eigen bedrijf te beginnen. Maar daar voelde ik niet veel voor. Ik had wel een modeblog; ik nam foto’s van meisjes die ik tegenkwam. Een beetje streetstyle avant la lettre. (lacht) Na verloop van tijd begonnen mensen me te vragen om hun lookbook te fotograferen. Toen kwam Instagram, en ontmoette ik mijn agent, Esmée Velmans. Zo begon mijn carrière in een notendop.”
Je werd op je 14de al model. Waar droomde je van in die tijd?
“Ik heb altijd geweten dat ik iets creatiefs wilde doen: tijdens fotoshoots dacht ik altijd mee met de fotograaf en stylist over het concept. Ik voelde dat ik meer wilde doen dan model zijn. Op school dacht ik dat ik weddingplanner zou worden, en daarna wilde ik fotografe worden. Ik heb behoorlijk wat druk op mezelf gelegd, want ik dacht dat het belangrijk was om in één ding heel goed te zijn, maar tegelijkertijd deed ik een beetje van alles.”
Mijn rondingen maakten meer van me dan de zoveelste blondine
Hoe was je relatie met je lichaam toen?
“Ik heb altijd wat bredere heupen gehad en ik moest heel veel afvallen. Tussen mijn 16de en 20ste deed ik alles om mager te worden: slank zijn was mijn hoofddoel. Maar toen ik mager was, vond ik dat niet fijn. Ik had geen anorexia, maar mager worden bleef mijn doel. Het probleem was dat ik zoveel van lekker eten hield dat ik dat soms vergat; het was heel schizofreen. Als we op een zondag met de hele familie aan tafel zaten, leefde ik in dat moment. Ik weet nog hoe schuldig ik me dan achteraf voelde. Ik heb letterlijk staan huilen voor de spiegel. Ik had zo’n hekel aan mezelf omdat ik niet de discipline kon opbrengen om niet te eten. Op een bepaald moment werd ik wat dikker en de mensen zeiden: ‘Vivian is eindelijk terug! Toen wist ik dat het tijd werd om op te houden. Ik heb het modellenvak vaarwel gezegd en ben me gaan concentreren op de creatieve kant. Ik was toen 19.”
Heeft de ‘body positive’-beweging je een andere kijk op je lichaam gegeven?
“Ik ben heel dankbaar dat merken en tijdschriften eindelijk hebben ingezien dat ze ook wat rondere lichamen moeten tonen. In het verleden probeerden ze dat soms wel, maar dat leek niet te werken voor de verkoopcijfers. Vandaag lukt dat wel. Wat ik wel angstig vind, is dat sommige defilés weer teruggaan naar de modellen van de jaren 90, met jeans met lage taille, korte tops en heel magere meisjes op de catwalk. Ik zie veel beroemde mensen die weer afvallen. De meisjes in mijn omgeving voelen zich weer onzeker omdat de media opnieuw magere vrouwen tonen. Ik was zo blij toen ik in de mode weer vrouwen met maat 38 of 40 zag. Nu zie ik dat veel influencers weer (te) mager worden. Dat is een ingrijpende verandering en ik heb de indruk dat we een stuk inleveren van alles wat we de drie laatste jaren hebben bereikt: er is tegelijkertijd een grotere diversiteit op het vlak van maten, en een terugkeer naar het mager zijn. Het zou fijn zijn als meer merken kleren maakten in mijn maat 42... Daarom begin ik mijn eigen merk!”
Dat is een primeur, vertel eens meer. Hoe is dat project ontstaan?
“Ik werk veel met merken waarbij 40 of 42 de grootste maat is. Ik kan niet eens meer een broek dragen. Er zijn zoveel merken op de markt, maar er zijn er maar heel weinig waarin je een ruime keuze aan maten vindt. Ik weet nu dankzij de productie hoe moeilijk het is om een collectie te creëren die van maat 34 tot 50 gaat. Dat is erg duur. Ik wil dus rekbare stukken maken die verschillende maten passen, maar die vooral bedoeld zijn voor rondingen. We lanceren de collectie in maart-april, maar ik heb nog geen naam gekozen. De productie gebeurt in Portugal, met mooie stoffen en een duurzame inslag. Dat merk is helemaal volgens mijn eigen stijl: casual chic, betaalbare luxe. Mode waarin je je net zo comfortabel voelt als je maat 36 of 48 hebt.”
Hoe voel jij je tegenwoordig in je lichaam?
“Het heeft lang geduurd voor ik mezelf kon aanvaarden. Iedereen zou het geheime recept wel willen hebben om je goed te voelen in je vel. Toen ik jong was had ik een hekel aan mezelf; ik had een afkeer van mijn uiterlijk. En als ik daar nu aan terugdenk, begrijp ik dat niet. Op een bepaald moment was ik er ook mentaal slecht aan toe. Ik las mezelf de hele dag de les: als ik naar mezelf keek, zei ik tegen mezelf dat ik lelijk was. Ik ben toen in therapie gegaan. Dat heb ik twee jaar wekelijks gedaan en nu doe ik het nog met regelmaat. Ik ben bezig om de gevolgen van al die negatieve ervaringen uit mijn modellentijd te verwerken. Ik had slechte vrienden en toxische vriendjes. Ik ben erg emotioneel, dus als iemand iets negatiefs tegen me zegt, onthoud ik dat voor altijd. Telkens als ik negatieve gedachten over mezelf heb, denk ik: ‘Oké, het is maar een gedachte, het is niet echt, ik mag er zijn, ik hou van mijn rondingen, de mensen houden van mij om mijn rondingen, en een maatje meer maakt me niet lelijk.’ Wie beslist wat perfect is?”
Ik wil mode maken waarin je je net zo comfortabel voelt als je maat 36 of 48 hebt
Wat heeft je geholpen om je bewust te worden van je schoonheid?
”Dat ik mijn vriend heb leren kennen, heeft zeker geholpen. Hij houdt van me zoals ik ben. Ik herinner me nog dat ik op bed lag en hij raakte mijn arm aan en zei: ‘Wat is die toch heerlijk sappig.’ Toen begreep ik dat ik sexy kon zijn. Op een bepaald moment heb ik op Instagram dingen gepost over mijn verschijning, maar ook over de manier waarop ik er voor de spiegel best slank uitzie. Als ik dan ga zitten, verandert mijn perspectief op mijn lichaam. Ik heb zoveel positieve reacties gekregen dat het me echt goed deed. Sociale media hebben me het gevoel gegeven dat ik mijn onzekerheden best mocht tonen en mezelf mocht zijn. Ik krijg nog elke dag berichten van mensen die zeggen dat ik hun leven heb veranderd door mezelf te zijn. En als ik eerlijk ben, heeft mijn carrière een sprong vooruit gemaakt toen ik wat voller werd. Dit maakte wat meer van me dan een knappe blondine die in een hoekje zat. Therapie heeft me dus heel veel veranderd. Je leert een negatieve gedachte omzetten in een positieve, zelfs als je er niet meteen in gelooft. Ik zeg altijd tegen mezelf: ‘Bella Hadid zou zoals jij willen zijn’ en uiteindelijk overtuig ik mezelf ervan dat ik écht wel een stuk ben!” (lacht)
Volgt Bella Hadid jou op Instagram?
“Nee, natuurlijk niet! Ze weet niet eens wie ik ben! Maar als je je minder goed kunt voelen door jezelf allerlei negatieve dingen te vertellen, kun je je ook beter voelen door positieve dingen te zeggen. Dat heeft voor mij veel veranderd. Ik heb kunnen genezen door me meer bewust te zijn van mijn gevoelens en te begrijpen waar mijn onzekerheid vandaan kwam: gepest worden op de middelbare school, vriendjes die mijn zelfvertrouwen verwoestten of vrienden die het niet goed met me voorhadden. Tussen je 14de en 18de ben je zo kwetsbaar: ik vind dat daar op school meer aandacht aan besteed moet worden. Meer aandacht voor geestelijke gezondheid en zelfvertrouwen is veel belangrijker in die fase dan wiskunde. We hebben trouwens toch allemaal een rekenmachine op onze smartphone.”
Ben je nog onzeker over bepaalde delen van je lichaam?
“Ik kan niet zeggen dat ik 100% tevreden ben met mijn lichaam. Als ik voor de spiegel sta en ik kan mijn lievelingsbroek niet meer aan, dan voel ik me te zwaar, en tijdens mijn menstruatie is dat nog erger. Dan vloek ik soms behoorlijk! Maar ik ben blij dat ik een mooie huid heb, dat maakt dat ik me sexy voel. Maar toen ik met de pil stopte, kreeg ik opeens uitslag. Trouwens, tijdens de covershoot heb ik de fotograaf gevraagd om niet te dichtbij te komen. Mijn vetrollen mocht hij fotograferen, maar mijn puistjes niet... Aan die onzekerheid moet ik nog wel werken. Als ik me ergens niet goed over voel, vertel ik daarover en dan helpen de mensen om me beter te doelen, want ik ben nooit de enige die ermee zit. Natuurlijk zou ik liever het perfecte huidje van vroeger hebben, maar ik moet het aanvaarden.”
Ik voelde dat ik meer wilde doen dan model zijn
Op je foto’s aarzel je niet om je vetrolletjes, je buik en je hele lichaam te laten zien. Toon je daarmee hoe fotogeniek een maatje meer kan zijn?
“Ik heb altijd van rondingen gehouden. Toen ik elf was, droomde ik van een grote boezem. (lacht) Toen ik aankwam, zag ik hoe mijn lichaam veranderde en ik was blij met mijn rondingen. Ik train veel om strak te blijven, dat wel. Maar ik denk ook dat ik goede genen heb: ik ben het evenbeeld van mijn moeder! Als je naar oude schilderijen kijkt, of naar beeldhouwwerken, dan zie je de schoonheid van een rond lichaam, dat is echt prachtig. Als je er zo over denkt, voel je je beter.”
Je hebt een talent- en modellenbureau, Scala. Wat wil je daarmee bereiken?
“Esmée en ik zijn vijf jaar geleden begonnen met samenwerken. Ik was toen model, influencer en fotograaf. Ik liep de shoots en evenementen af, en ontmoette daar meisjes die geen agentschap vonden omdat ze net niet het ‘standaardmaatje’ waren of op een andere manier net iets ‘afweken van de norm’. Hen wilde ik dus helpen. Zo zijn we met Scala begonnen en nu zitten we enorm in de lift. Wij maken een verschil op de markt omdat we niet naar maten of nummers kijken, maar vooral naar persoonlijkheid en uitstraling. Daarnaast zijn we ervaren in het opbouwen van personal online brands. We hebben nooit de ambitie gehad om op korte termijn een groot bureau te worden, met grote namen te werken en veel geld te verdienen. We hebben het gedaan omdat we graag mooie persoonlijkheden helpen opbouwen, en we zien het als een langetermijnproject. En dat werkt dus duidelijk.”
Op oude schilderijen zie je de schoonheid van een rond lichaam, dat is prachtig
Influencer zijn, wat betekent dat vandaag de dag?
“Iedereen wil en kan influencer zijn. Ik zie nieuwe gezichten die van realityshows komen, van op televisie, van TikTok, en die maken snel furore. Ik heb de indruk dat het tegenwoordig gemakkelijker is dan tien jaar geleden. Ikzelf concentreer me op Instagram, ik wil mensen inspireren en mooie content maken, samenwerken met merken. Ik had nooit gedacht dat ik zoveel zou werken. Ik blijf liever achter de schermen, met mijn kledingmerk. Maar als mensen me vragen of ik een vijfjarenplan heb... dan weet ik het niet. Ik voel me goed bij wat ik nu ben. Ik ben blij met alles wat ik heb. Toen ik model was, had ik nooit kunnen denken dat ik op de cover van een tijdschrift zou staan.”
Wat inspireert je?
“Wat me inspireert en me gelukkig maakt, zijn dieren. Twee weken geleden voelde ik me niet zo goed. Ik was down en bedacht dat ik iets moest doen wat me echt gelukkig maakte. Dus ben ik in het dierenasiel op Ibiza gaan helpen, daar kom ik wel vaker. Dat geeft me echt een doel. Dieren helpen, ze eten geven, ze wassen, met ze werken, dat is fantastisch. Als ik ooit meer tijd heb – of liever, als ik meer tijd maak – zou ik dat willen doen: helpen bij het dierenasiel of er zelf een beginnen.”
LEES OOK: Zendaya: "mijn ouders hebben mij het belang van zelfvertrouwen geleerd"
