Als de felbesproken Netflix-docureeks één ding duidelijk maakt, is het dat niemand zoveel sympathie én ergernis kan opwekken als Harry & Meghan.

In twee reeksen van drie afleveringen geven Harry & Meghan hun versie van de laatste vijf jaar, van het moment dat ze elkaar ontmoetten in een Londens restaurant tot hun leven na de Royal Family. Omdat het nu eenmaal om een van de meest gemediatiseerde koppels van dit moment gaat, voelt het gros van de docu niet echt nieuw. Meghan en Harry (‘M’ en ‘H’, zoals ze naar elkaar verwijzen) voorzien alle kleine en grote gebeurtenissen van commentaar, maar ook dat is na het bekende gesprek met Oprah uit 2021 niet voor het eerst. Dat iconische interview was al erg uitgebreid, maar verdwijnt in het niets vergeleken met deze zes uur durende reeks.

Wat maakt de Harry & Meghan documentaire anders?

Om te beginnen verschijnt de entourage van het koppel voor de camera, voornamelijk vrienden van Meghan, die bevestigen hoe zwaar haar periode in het paleis was. Ster van de show is ongetwijfeld Doria, Meghans moeder. Van alle gastverschijningen laat zij de meest oprechte indruk na, wanneer ze stralend getuigt van Meghans prille verliefdheid en huilt om haar dochters donkerste periode.

Een bijzonder sterke zet is ook de parallel die getrokken wordt tussen prinses Diana’s leven en relatie met de media en de gelijkaardige strijd die de Sussexen moesten voeren. Harry vergelijkt de worstelingen, maar ook het optimisme en de veerkracht van zijn overleden moeder meermaals met die van zijn vrouw, en je kan niet anders dan hem gelijk geven.

Een ander hoogtepunt is het uitgebreide persoonlijke beeldmateriaal, inclusief wazige selfies en cameo’s van Archie en Lili. Maar als je sensationele inside info uit het Britse Koningshuis verwacht, ben je eraan voor de moeite. Het feit dat prins William tegen Harry “riep en schreeuwde” nadat die besliste om uit te familie te stappen, is misschien het meest sappige detail dat Harry loslaat in de documentaire.

Rollercoaster van emoties

Naast Harry en Meghans relatietijdlijn en hun strijd met de roddelpers en het koningshuis, toont de docureeks ook heel wat beelden van filantropisch werk. Het koppel wil in de zes afleveringen duidelijk maken hoe sterk hun relatie is, maar ook hoe hard ze zich inzetten voor verschillende goede doelen. Dit creëert situaties als Meghan en Harry die voor de camera klagen over hun ‘piepkleine’ stulpje in Kensington Palace, gevolgd door getuigenissen van vrouwen die hun huis en familie verloren in de desastreuze Grenfelltoren brand enkele kilometers verderop. Het contrast is gigantisch en zorgt ervoor dat je net dat tikkeltje minder sympathie voelt voor leden van een uitzonderlijk gepriviligeerde familie.

Tegelijk leef je intens mee met Meghan die in tranen vertelt wat de negatieve pers en doodsbedreigingen met haar deden, met een snikkende Harry die een onaangename sms krijgt van z’n broer William en die furieus en gebroken verklaart dat de roddelpers schuld heeft aan Meghans miskraam. En je kan niets anders dan glimlachen om de oprechte liefde die de twee voor elkaar voelen, om hun eigen gecreëerde happy ending.

Op het einde van de docureeks ben je niet veel wijzer over wie Meghan of Harry zijn als het doek valt. Dat is ook niet de bedoeling. Het koppel schotelt nog steeds een sprookje voor, alleen schreven zij dit keer het 100 miljoen kostende scenario. En dat is hun volste recht.

LEES OOK: ‘‘Blonde’ op Netflix krijgt kritiek om “anti-abortus propaganda”