Geen modeweek meer besproken dan die van Londen. Kate Moss maakte er als 16-jarige haar debuut, Alexander McQueen groeide er uit tot enfant terrible en Sophie Dahl voedde er met haar maatje 42 het debat rond anorexia op de catwalk. De controverse doofde de voorbije jaren uit, maar London Fashion Week blijft de aangewezen plek om tegendraads talent te spotten. Op onze radar: drie bijzondere namen, uit Shanghai, Tbilisi en Londen zelf.
Susan Fang
Susan Fang woonde voor haar achttiende in meer steden dan de meesten onder ons tijdens een heel leven zullen bezoeken. Ze groeide op in verschillende delen van China, Canada en de Verenigde Staten, en categoriseerde elke verhuizing als ‘een speling van het lot’. Uiteindelijk belandde ze in Londen, waar Central Saint Martins lonkte. Na stages bij Celine en Stella McCartney vond de jonge ontwerpster in 2017 haar eigen creatieve stem. Zelf beschrijft ze haar mode als ‘een fantasierijke wereld waarin surrealistische elementen naadloos samengaan met de emoties die we diep vanbinnen meedragen.’ Ze voegt eraan toe dat ze veel inspiratie put uit haar nomadische kinderjaren. Die prikkelden haar nieuwsgierigheid en vormden haar gevoel voor culturele nuances. “Gek hoe de perceptie van ‘Chinees’ sterk verschilt van land tot land,” zegt ze. “Ik beschouwde het nooit echt als een belediging, maar ontdekte dat er een immense schoonheid schuilt in de verbeelding die voortkomt uit misinterpretaties."
De Chinese wordt intussen in één adem genoemd met haar iconische Bubble Net Bag, gemaakt van honderden glaskralen die het licht vangen en weer reflecteren. Ook de Air-weave is de hare. Een artisanale techniek waarmee kleding van 2D naar 3D vloeit en zich steeds aanpast aan het lichaam van de drager. Fangs handwerk is haar grootste troef. Handwerk in combinatie met technologische én duurzame pareltjes. Voor haar nieuwe herfst-wintercollectie introduceerde ze een 3D-geprinte zool met inkepingen om touwen rond te wikkelen. “We gebruikten overtollige stoffen van vorige seizoenen en haakten de touwen met de hand. Het was een uitdagend proces, maar ik hou van een vleugje fantasie in mijn ontwerpen.” Ook haar slippers met visgraatmotief en de trompetbloemen op de hak van enkele sandalen komen uit de 3D-printer.
Fang, intussen 30, was in 2019 halve finaliste van de LVMH Prize. Een jaar later won ze de Lane Crawford Creative Call Out, een award die haar 25 000 dollar opleverde. Ook Forbes merkte haar innovatieve creaties op en selecteerde haar zowel in 2019 als in 2020 voor de befaamde ‘30 Under 30’-lijst. Commercieel succes bleef niet uit. Susan Fang hangt in de winkelrekken van toonaangevende winkels wereldwijd: Browns, Selfridges, Dover Street Market, Tasoni, Machine A… en online bij onder andere Farfetch en Net-A-Porter.
Herfst/Winter 2023
De huidige wintercollectie, gepresenteerd op een catwalk van rozen, staat in het teken van elegante loungewear, met complexe halslijnen, gedrapeerde schouders en kanten details. Al bleven ons vooral de speciale stukken bij: vleugels met waternevel, jurken met een delicate bloemengeur en ook überschattige kleuters met matching outfits. “We haalden inspiratie uit het boek ‘Ami, Child of the Stars’ van Enrique Barrios. Het verhaal gaat over een buitenaards wezen dat een boodschap van vrede en eenheid op aarde verspreidt. Wij zijn die alien!” (lacht)
Opvallend: Fang praat consequent in de wij-vorm. Haar label draagt dan wel haar naam, maar zou niet bestaan zonder haar moeder, zo zegt ze zelf. “Ze is mijn rechterhand. Momenteel traint ze een team van huismoeders in ons handwerkatelier in Shanghai.” Hun gezamenlijke ambitie? “Onze eerste kindercollectie smaakt naar meer. En we willen ook uitbreiden naar mannen, lifestyle, cosmetica en parfum. Op lange termijn dromen we van een positie als creatief directeur bij een gevestigd modehuis. Stel je voor, de mogelijkheden op het vlak van duurzame productie zouden eindeloos zijn.”
David Koma
David Koma was amper vijftien toen hij zijn eerste collectie presenteerde. Hij volgde toen de opleiding Fine Art in Sint-Petersburg. Geen evidente keuze voor een tienerjongen, maar zijn ouders steunden hem naar zijn zeggen ‘voor de volle honderd procent’. “Ik ontwikkelde al op jonge leeftijd een liefde voor tekenen, en eerlijk gezegd beschouw ik mezelf in de eerste plaats als een kunstenaar. Mode is gewoon de manier waarop ik mijn artistieke visie overbreng.” Koma (volledige naam: Komakhidze) werd geboren in Tbilisi, de hoofdstad van Georgië en eveneens de plek waar zijn creatieve reis begon. Na een tussenstop in Rusland trok hij naar Londen waar hij in 2009 met onderscheiding afstudeerde aan Central Saint Martins. Nog datzelfde jaar lanceerde hij zijn label, dat vrijwel meteen uitgroeide tot publiekslieveling op London Fashion Week.
De stijl van David Koma is ogenschijnlijk simpel: monochrome bodycon-jurken waarmee de ontwerper volgens The Times doet waar hij goed in is: ‘bringing sexy back’. Zelf laat hij graag de woorden verleidelijk, sculpturaal en vrouwelijk vallen. En complex. Want hoe rechttoe rechtaan zijn nauwsluitende silhouetten mogen zijn, de zogenaamde Koma girl is dat allesbehalve. “Ze is er eentje boordevol contrasten. Ze is stoer en toch sensueel, vrij en toch beheerst, jeugdig en toch matuur. Ik stel me haar voor als een femme fatale uit de 21ste eeuw – sterk en zelfverzekerd, met een geraffineerd sexappeal.”
Over #komagirls gesproken: het merk is vandaag niet alleen populair bij de internationale streetstyle brigade, ook A-listers verschijnen regelmatig in zijn gewaagde rode-loperjurken. Van Lady Gaga, Gal Gadot, Penelope Cruz, Anne Hathaway, Scarlett Johansson en Diane Kruger tot Beyoncé, die haar recente ‘Renaissance’-tour aftrapte in een iriserende mini-jurk en mantel. “Ik geloof met de dag meer in de kracht van kleur,” aldus Koma, die tussen 2013 en 2017 voornamelijk zwart-witte looks showde als artistiek directeur bij Mugler.
Herfst/Winter 2023
Met verkooppunten wereldwijd en een fanbasis om u tegen te zeggen lijkt the sky the limit voor David Koma. Voor zijn FW23-show mochten we even mee naar de zevende hemel liften. Of althans naar de elfde verdieping van 88 Wood Street. Met de Londense skyline op de achtergrond toonde hij een collectie die de grenzen aftast tussen mannen- en vrouwenmode. Oversized kostuumjassen en klassieke herenhemden clashen met volumineuze mini-jurken met tule, ruches en delicate, met de hand gesneden bloemen. Het zit ‘m, zoals wel vaker bij David Koma, in de tegenstelling. “Zowat de enige constante in mijn werk is mijn liefde voor het vrouwelijk lichaam,” meent hij. Trouw aan één enkele muze blijft Koma zelden. Dit keer beleefde hij een flirt met Hollywoodlegende Marlène Dietrich. “Haar androgyne look ging verder dan haar gevoel voor stijl. Ze was de rebel van haar tijd.” Wellicht voelde Koma zich ook wat stoutmoedig toen hij zijn modellen met sigaret en bijhorende kettinghanger de catwalk opstuurde. Controversieel of gewoon cool voor een seizoen?
Sinead Gorey
Het jongste merk op ons lijstje is dat van Sinead Gorey. De ontwerpster richtte het op net voordat covid uitbrak, vanuit een kleine schuur bij haar ouders thuis in Bromley, South East London. Een beetje een onfortuinlijke timing, al omschrijft zij het als een geluk bij een ongeluk. “Ik had een aantal looks die viraal gingen op Instagram en dat zou misschien niet gebeurd zijn als mensen niet plots zeeën van tijd hadden en constant op hun telefoon zaten.” (lacht)
Viraal als in: Cardi B, Miley Cyrus en YouTuber Emma Chamberlain werden gespot in haar excentrieke designs met psychedelische prints, bombastische kleuren en extreme cut-outs. Het is duidelijk: Sinead Gorey ontwerpt voor de aandachttrekkers, de party girls. Voor zichzelf en haar vriendinnen eigenlijk, die ze beschouwt als haar grootste bron van inspiratie. “We gingen vroeger elk weekend naar squat raves, maar vonden weinig leuke en betaalbare kleren om te dragen. Vandaag ontwerp ik voor de jonge versie van onszelf. Ik denk dat je voor het opbouwen van een uniek label moet verwijzen naar de dingen waarmee je een oprechte connectie hebt. Anders voelt het helemaal fake.”
Gorey heeft het van geen vreemden. Haar ouders waren – en zijn nog steeds – fanatieke ravers. Het soort dat elke zomer naar Ibiza afzakt voor zowel de opening als closing parties van het seizoen. Terwijl haar medestudenten hun eindejaarsdefilé op de campus van het London College of Fashion organiseerden, hield zij een illegale rave in een leegstaand kantoorgebouw op Great Portland Street. De politie legde de show stil, maar ze trok wel de aandacht van de British Fashion Council, die in september 2019 een plek voor haar vrijhield in de NewGen Space op London Fashion Week. Afgelopen februari deed ze het voor het eerst solo. “Het was zo stresserend en tegelijkertijd te gek. Het voelde zoals het hoort te voelen, snap je?”
Herfst/Winter 2023
‘Think Coyote Ugly meets the Wild West … She's hot, she’s wild, she’s the boss and she wears Sinead Gorey.’ Als de uitnodiging niet zo veelbelovend had geklonken, hadden we zeker geen uur staan huiveren in de Britse kou. Binnen bij 23 Paul Street dwalen we van de ene verdieping naar de volgende. Gorey toverde de smalle rijwoning slash stripclub voor de gelegenheid om tot een Amerikaanse saloon. Modellen schurken tegen een rodeostier, spelen kaartspelletjes met sluwe cowboys en dansen verleidelijk op de beats van Chuck Berry’s ‘You Never Can Tell’. De dresscode? Netkousen, digitaal bedrukte lycra, leren broeken, bodysuits met strassteentjes en naadloze shapewear met franjes.
Moet je dan een echte party girl zijn om Sinead Gorey te dragen? “Waarschijnlijk wel … (lacht). Al ben ik ervan overtuigd dat mijn kleren iedereen flatteren. Trek een stuk aan en je voelt je meteen sexy en assertief, ook al ben je niet per se een zelfverzekerd persoon.”
