โIk zie dit Huis zoโn beetje als een kunstfilm,โ steekt Julien Dossena van wal. โPaco Rabanne heeft altijd een heel eigen aanpak gehad. Hij wilde zijn merk oprichten omdat het tijd werd voor een culturele revolutie waar hij deel van wilde uitmaken En hij wilde die culturele revolutie aankleden voor de nieuwe generatie.โ
De innemende, ambitieuze en zeer authentieke ontwerper brengt elk seizoen weer spraakmakende collecties die in de lijn liggen van het erfgoed van de oprichter van het merk. โPaco Rabanne zorgde voor relevantie in moderniteit. Wij proberen een precies evenwicht te vinden tussen radicaliteit die tot impertinentie leidt, en de relevantie die zo nodig is voor onze tijd. In de eerste plaats moeten we de realiteit onder ogen zien, anders werk je in het luchtledige. De collecties gaan gesteund op de waarden waarin ik geloof: het tegengestelde van cynisme, het idee van schoonheid.โ
Harmonie als basis
We ontmoetten Julien Dossena tijdens de afgelopen modeweek in Parijs bij het defilรฉ van zijn vriend Nicolas Di Felice, creatief directeur van Courrรจges, een paar uur voor zijn eigen show. โDe defilรฉs van Nicolas zijn voor mij altijd een moment om me op andere dingen te concentreren, een disconnectie, en ik denk dat dat ook voor hem geldt als hij assisteert bij mij shows.โ De twee ontwerpers beantwoorden in niets aan het clichรฉbeeld van de paniek backstage: โEen paar uur voor het defilรฉ begint is er toch niets meer dan je kunt doen. Ik geloof niet aan veranderingen op de laatste minuut, of in improvisatie. Ik blijf graag rustig, met kleding die goed is afgewerkt en een organisatie die op rolletjes loopt.โ
Rabanne SS25 (ยฉ Yannis Vlamos)
Misschien is het ook een typisch trekje van de Belgen (of van degenen die van deze school komen): โWij denken lang na over ons werk en over de beste manier om het te doen. Alles wordt geanalyseerd, alles is goed geregeld. Afgezien van die โBelgische houdingโ ben ik ook zo opgeleid bij La Cambre, en later ook in de vijf jaar dat ik studio designer was bij Balenciaga onder leiding van Nicolas Ghesquiรจre.โ Dat was Juliens eerste job nadat hij dubbel onderscheiden was op het Festival dโHyรจres in 2006. โIk had gerust mijn hele leven bij Balenciaga kunnen blijven als het team niet veranderd was. Het was een indertijd een echt laboratorium van experimenten en ongelooflijk precisiewerk; je verveelde je er nooit.โ
De macht van een potloodstreep
De ontwerper groeide op in een dorp aan zee in Bretagne, en was van kleins af aan voortdurend aan het tekenen. Hij kladderde ook zijn boeken en schriften vol. โIk wist al snel dat ik iets met tekenen wilde doen. Dat het mode werd, kwam pas toen ik me begon te realiseren dat alle voorwerpen eerst een tekening waren geweest voor ze drie dimensies kregen.โ Als tiener ging Julien veel naar galeries en vernissages, want kunst boeide hem. Daar ontdekte hij dat je door je manier van kleden heel intellectueel kon lijken. โHet was het einde van de jaren 1990, en ik ging naar technofuiven en raves. De ontmoeting tussen die twee werelden en de culturele explosie deden me beseffen dat mode een interessant medium kan zijn: ik kon blijven tekenen, en me bezighouden met de mise en scรจne bij de presentatie van de collecties, en toch met beide voeten in de realiteit blijven staan. Je kunt de leiding nemen over een heel creatief en intellectueel ecosysteem, en het via een heel persoonlijke expressie aantrekkelijk maken.โ
Julien Dossena (ยฉ Paolo Roversi)
Intense jaren in Brussel
Na een jaar modestudie in Parijs waar hij niet echt blij van werd, hoorde hij dat La Cambre een vooruitstrevende manier van lesgeven had. โMet twee vrienden nam ik de bus om naar het defilรฉ in Brussel te gaan kijken. De show vond plaats in een modern gebouw, en elk leerjaar defileerde op een andere verdieping. Ik liep er rond en werd op slag verliefd. Ik wist gewoon dat ik daar moest gaan studeren. Op die school kon ik me ontplooien en serieus denken aan een carriรจre omdat ik voorbereid was op de werkelijkheid van de mode-industrie.
Mijn ontwerpen hebben een radicale identiteit die niets met trends te maken heeft
Ik dacht dat het een milieu was waar je alleen in kon doordringen als je van de juiste familie kwam, en dat mijn werk nooit cultureel verfijnd genoeg zou zijn, zeker in een tijd waarin de modewereld in een luxewereld aan het veranderen was. Maar ik voelde dus dat ik op La Cambre een radicale smaak kon ontwikkelen en hypermodern kon zijn. Het was het begin van de jaren 2000. Ik slaagde voor het toelatingsexamen en stortte me op het werk, maakte vrienden die ik nog steeds heb, en deed ontdekkingen over het werk dat mijn passie was. Het zijn de jaren waarin ik me het meest intens voelde leven, al was de opleiding heel zwaar en veeleisend.
Stille revolutie
Julien Dossena weet dat we allemaal moe zijn van het overaanbod van dit moment. โMode is niet langer een luxe meer, behalve de haute couture misschien, maar die twee mogen we niet verwarren. Ik zie Rabanne niet als een โluxehuisโ. Dat wilde Paco ook helemaal niet, hij wilde een huis dat modern was. We hebben het geluk dat er cliรซnten zijn die zich aangetrokken voelen tot mijn ontwerpen, want die hebben een radicale identiteit die niets met trends te maken heeft. In deze moeilijke tijden zie ik me geen kleding maken voor grote galaโs. Op mijn laatste defilรฉ toonde ik kleding die beschermt en omhult: parkaโs grote sjaals, T-shirts, kleding die je combineert om jezelf te beschermen, maar wel van superlichte materialen in pasteltinten, voor een duurzaam evenwicht. Er is een element van โgoede smaakโ, maar daar heb ik nooit een handelsmerk van gemaakt. Ik werk graag met het idee van soberheid met een esthetisch verrassingselement. Als je een beetje burgerlijke kleding maakt, moet je die juist met de voeten treden om het interessant te houden.โ Julien Dossena brengt een zachte revolutie, die ongelooflijk elegant blijkt te zijn.
Rabanne SS25 (ยฉ Yannis Vlamos)
