Samenvattend

  • De impact van opvoeding: kinderen die opgroeien met knuffels voelen zich vaak comfortabeler bij knuffelen als volwassenen, in tegenstelling tot degenen die ervan verstoken zijn gebleven.
  • Zelfvertrouwen speelt een rol: zelfverzekerde mensen zijn meer open voor fysiek contact, in tegenstelling tot mensen met sterke sociale angst.
  • Culturele verschillen beïnvloeden onze gewoonten: volgens een studie uit 2019 omhelzen Fransen elkaar vaker dan Amerikanen of Britten.

Waarom houden sommige mensen niet van knuffels?

Knuffels, die universeel worden gezien als uitingen van genegenheid, zijn niet voor iedereen. Sommige mensen zoeken ze op, terwijl anderen ze liever vermijden. Maar waarom bestaat er zo’n verschil? De wetenschap werpt licht op de redenen die deze sensitiviteit beïnvloeden: de impact van onze opvoeding, ons gevoel van eigenwaarde en zelfs onze cultuur. Laten we ons verdiepen in deze fascinerende wereld!

De impact van opvoeding op onze houding ten opzichte van knuffels

Vanaf zeer jonge leeftijd beïnvloeden onze ouders diep onze houding ten opzichte van fysiek contact. Een studie gepubliceerd in 2012 in het tijdschrift “Comprehensive Psychology” toonde aan dat kinderen die regelmatig door hun ouders werden geknuffeld vaak deze gewoonten behouden als volwassenen. Dit eenvoudige gebaar kan een tweede natuur worden!

Maar hoe zit het met kinderen die geen lichthartige genegenheid hebben gekregen? Naarmate ze ouder worden, kunnen ze een vorm van terughoudendheid of ongemak ontwikkelen bij knuffelen. Dit ongemak is geen onvermijdelijkheid, maar het weerspiegelt wel hoe cruciaal de gezinssfeer is bij het aanpakken van genegenheidsuitingen.

Zelfvertrouwen en fysiek contact: een subtiel verband

Comfortabel zijn met knuffels kan ook nauw verbonden zijn met hoe we onszelf zien. Volgens Suzanne Degges-White, professor aan de Northern Illinois University, zijn mensen met een sterk gevoel van eigenwaarde over het algemeen meer geneigd tot fysiek contact. Aan de andere kant kunnen mensen die geconfronteerd worden met sociale angst of een gebrek aan vertrouwen deze gebaren als opdringerig of storend ervaren.

Dit wordt gedeeltelijk verklaard door oxytocine, vaak de “liefdeshormoon” genoemd. Bij een knuffel komt deze chemische stof vrij en zorgt voor een gevoel van welzijn en verbondenheid. Voor degenen die dit soort contact vrezen, blijft het potentiële troostende effect van dit hormoon echter onbereikbaar, waardoor hun terughoudendheid wordt versterkt.

Culturele verschillen vormen onze kijk op knuffels

Culturele normen spelen ook een doorslaggevende rol in onze houding ten opzichte van knuffels. Een studie van de Universiteit van Berkeley in 2019 toonde opvallende verschillen aan tussen verschillende samenlevingen. Bijvoorbeeld, Fransen, bekend om hun expressiviteit, zijn veel meer geneigd tot omhelzingen dan Amerikanen of Britten.

  • Fransen: vaak gezien als warm en expressief, zijn genegenheid zoals knuffels wijdverspreid.
  • Amerikanen: hoewel vriendelijk van aard, zijn ze geneigd deze gebaren voor naasten te reserveren.
  • Britten: nog gereserveerder dan hun overzeese buren, geven ze de voorkeur aan een zekere afstand in hun sociale interacties.

Deze verschillen laten zien hoe gewoonten verankerd zijn in lokale gewoonten en tradities en hoe deze onbewust onze gedragingen vanaf de kindertijd vormen.

Een verborgen boodschap in elke knuffel

Of het nu kort of warm is, een knuffel is veel meer dan een eenvoudig gebaar: het reflecteert soms een opvoeding, zelfvertrouwen of cultuur. Dus als je ze liever vermijdt, wees dan vergevingsgezind tegenover jezelf: elke persoonlijke of culturele achtergrond kan de reden onthullen.