Dit is eigenlijk een business die veel trager gaat dan onze ideeënstroom, tot in het problematische toe.”
Horloges zijn dan wel hun vak, Anton Janssens en Raf Maes hebben een moeilijke relatie met de tijd…
Ik ontmoet Anton in hun atelier in Antwerpen, Raf zullen we de komende maanden moet missen: hij verhuist straks naar de Verenigde Staten om hun gezamenlijke label Komono ter plaatse te beheren. Kan handig zijn, als je weet dat het merk, amper vijf jaar oud, wereldwijd reeds meer dan 3000 verkooppunten telt. Komono, Japans voor “accessoire”, brengt high-en zonnebrillen en horloges met een twist. Originele prints en designs, geïnspireerd op reizen, fotografie, het buitenleven en kunst, reflecteren een levensstijl die iedereen op de neus en om de pols wil dragen –zo blijkt.
Waarom precies uurwerken en brillen? “Het zijn ten eerste gewoon handige spullen: iedereen heeft ze nodig. Vòòr Komono hebben we 20 jaar lang een distributiebedrijf voor mode geleid, het wereldje is ons dus niet onbekend. Na een tijdje merkten we een hiaat in de markt: er waren te weinig kwaliteitsvolle accessoires aan een aanvaardbare prijs. Mensen hadden de keuze tussen peperdure spullen of brol. Komono is ons antwoord daarop.”
Dat bleek bovendien niet de enige te vullen leegte: “Brillen en horloges zijn veelal tijdloos, maar waarom eigenlijk? Naar onze mening zitten er niet genoeg fashion invloeden in die industrie en is er echt ruimte voor vernieuwing. Houten brillen, hemdstoffen verwerkt tot uurwerkbandjes, enzovoort: we proberen kledij- en schoenentrends te vertalen naar accessoires.”
Voor mij liggen opties voor de aanstormende zomercollecties, inderdaad volledig afgestemd op de heersende prints: “Volgende zomer draait het allemaal om irridiscence, oftewel blinkende, materialen. We werken ook veel rond het crafted gevoel door bijvoorbeeld metaal en rauwe materialen te gebruiken. In de damescollecties zitten perforaties verwerkt –al enkele seizoenen een grote trend. Verder ook invloeden uit de schoenenwereld: we zijn denk ik het eerste label ooit dat horloges uit ponyhaar brengt, maar waarom ook niet? Bij mannenschoenen gingen we dan weer brogue details, geweven materiaal en geperforeerd leer pikken.”
Ideeën genoeg dus, al kan dat ook voor problemen zorgen. “In kledij wordt alles om de zes maanden vernieuwd, in deze industrie blijkbaar niet. We brachten oorspronkelijk elk halfjaar een paar nieuwe lijnen uit, maar merkten al snel dat winkels dat tempo niet konden volgen. Nu laten we 70% van de collectie langer meegaan, terwijl 30% echt gereserveerd blijft om kort op de trends in te spelen.
Tijd is overigens niet het enige waaraan “groentjes” Anton en Raf zich oorspronkelijk mispakten. “We werken in België concepten uit, bijvoorbeeld de combinatie van verschillende materialen, en laten die in China verwezenlijken. In het begin hadden we vaak het probleem dat dit technisch niet mogelijk was. We wisten niet veel over het productieproces en vroegen –als we de Chinezen mogen geloven- het onmogelijke. Na een tijdje begonnen zij zich echter aan te passen en actief oplossingen te zoeken, kwestie van onze ideeën tòch te kunnen uitwerken. Op die manier pushen we fabrikanten richting vernieuwing. Een bedrijf dat al 20 jaar actief is in de business kent de beperkingen en zal niet snel buiten de lijntjes kleuren. Omdat wij gewoonweg niet weten wàt die lijntjes zijn, verleggen we ze onbewust constant.”
Over kleuren en lijnen gesproken, waar komt de inspiratie eigenlijk vandaan? “Dat kan vanalles zijn, soms een onnozel detail dat ons aanspreekt. We reizen heel veel, dat werkt inspirerend, maar komen soms ook uit het niets op een idee. Zo spelen we allebei graag pingpong, dus brachten we maar een pingpong polkadot uit. Een andere print is dan weer gebaseerd op een foto die Raf nam van een verlicht gebouw. Nog een andere reeks draait rond de natuur: daarvoor lieten we een illustrator een reeks hazen en wolven tekenen. Foto’s, tekeningen, indrukken, dassen, pingpong, street cultuur of Vlaamse barok: eerlijk gezegd vraag ik me soms ook af waar ik het allemaal haal!”
“Meestal gebeurt het ook heel toevallig. Ik deed in het Brusselse Matonge bijvoorbeeld research voor een Afrikaanse collectie en besefte dat alle shops daar dezelfde stoffen van een zekere Vlisco verkopen. Dat blijkt dus een Nederlands bedrijf te zijn, dat zowat heel Afrika van stof voorziet. Ik heb die mensen gecontacteerd en voilà: ergens in 2015 lanceren we een collab met hen.” Daarnaast zijn er ook plannen voor een Recycled Straps lijn, vervaardigd uit oud leer dat ooit dienst deed als zetelbedekking. Of voor een militaire collectie, gemaakt uit oude legerjassen. De inspiratietrein valt niet te stoppen, zoveel is duidelijk!
Ook kunst is belangrijk, en dan vooral in de Curated lijn van het label. “In die collecties worden horloges benaderd als canvas voor kunst. Twee keer per jaar wordt daarvoor een nieuwe artiest uitgekozen, eerste in de rij is de overleden Jean Michel Basquiat. We printen zijn kunst en snijden daar de bandjes uit: het is dus heel moeilijk om twee keer hetzelfde horloge te vinden. We kozen Basquiat om zijn rebelse attitude én het feit dat hij internationale faam geniet. Ooit hopen we een platform voor minder bekende kunstenaars te worden, maar eerst moeten onszelf lanceren natuurlijk…” De volgende collectie werd mij alvast verklapt, die zal draaien rond het werk van een Amerikaanse cartoonist.
Naast de Curated- ook de Crafted lijn, die de nadruk op uitstekend vakmanschap legt en dus iets duurder is. “Voorlopig bestaat die enkel voor onze brillen, volgend jaar lanceren we ook één voor de uurwerken.” Kwaliteit maakt hierin het grote verschil uit: “Normaal gezien maak je de frame van een zonnebril door een verhardende stof te injecteren in een vorm. In deze collectie worden ze echter uit een blok luxemateriaal, acetaat, gesneden met de laser. Dat is een heikele onderneming, maar het is zijn prijs waard. Bij de meeste labels kosten acetaatbrillen minstens tweehonderd euro, bij ons heb je ze voor tachtig. We maken er écht een punt van die kwaliteit aan een goede prijs te kunnen aanbieden.”
De modellen bepaalt Anton op basis van plastieken “3D-prints”, die hij naar hartelust aanpast: een neusbrug hoger of lager zetten, de bril met zwarte stift inkleuren, een extra vorm aanplakken, enzovoort.
Een prachtig label, met al even mooie toekomstplannen. "Het is op termijn zeker de bedoeling eigen winkels te openen. Ondertussen zetten we hier en daar een pop-up op poten, in november zal dat waarschijnlijk het geval zijn in Antwerpen." Ik weet bij deze alvast waar ik, mijn pols én mijn neus komende november gaan winkelen...
Bezoek de website voor meer info!
(Beeld: Nattida-Jayne Kanyachalao)
