Ideeën genoeg dus, al kan dat ook voor problemen zorgen. “In kledij wordt alles om de zes maanden vernieuwd, in deze industrie blijkbaar niet. We brachten oorspronkelijk elk halfjaar een paar nieuwe lijnen uit, maar merkten al snel dat winkels dat tempo niet konden volgen. Nu laten we 70% van de collectie langer meegaan, terwijl 30% echt gereserveerd blijft om kort op de trends in te spelen.
Tijd is overigens niet het enige waaraan “groentjes” Anton en Raf zich oorspronkelijk mispakten. “We werken in België concepten uit, bijvoorbeeld de combinatie van verschillende materialen, en laten die in China verwezenlijken. In het begin hadden we vaak het probleem dat dit technisch niet mogelijk was. We wisten niet veel over het productieproces en vroegen –als we de Chinezen mogen geloven- het onmogelijke. Na een tijdje begonnen zij zich echter aan te passen en actief oplossingen te zoeken, kwestie van onze ideeën tòch te kunnen uitwerken. Op die manier pushen we fabrikanten richting vernieuwing. Een bedrijf dat al 20 jaar actief is in de business kent de beperkingen en zal niet snel buiten de lijntjes kleuren. Omdat wij gewoonweg niet weten wàt die lijntjes zijn, verleggen we ze onbewust constant.”
