Plus size modellen: we weten dat de term om de haverklap voor discussie zorgt, maar verder weten we niet veel over hen. Het toeval wil dat onze fotografe Tine al jaren als plus size model door het leven gaat. Wij legden haar op de rooster over haar job in de schijnwerpers: wat zijn de criteria? Welke opdrachten krijg je? Hoe voelt het om als "plus size" te worden bestempeld?
Hoe ben je model geworden?
Tijdens mijn studies Fotografie poseerde ik regelmatig voor klasgenoten –en omgekeerd- en dat heeft me doen beseffen dat ik eigenlijk ook graag vòòr de lens sta. Daarnaast deden enkele modellenbureaus regelmatig beroep op mij om de portfolio’s van hun beginnende modellen te fotograferen. De contacten waren er dus, de wil om het als model te proberen ook. Zo werd ik als plus size model ingeschreven bij een Belgisch agentschap, maar aanvankelijk kreeg ik niet veel jobs aangeboden. Na een jaar ben ik overgestapt naar een Duits bureau, gespecialiseerd in plus size, en sindsdien krijg ik veel meer jobs.
Wat zijn de criteria voor een plus size model?
Er is eerst en vooral de lengte: je moet minimum 1m75 zijn, in New York is dat 1m80. Daarnaast zijn goede proporties heel belangrijk, een slanke taille is echt een must. Het begeerde zandloperfiguur is dan ook erg in trek.
Qua kledingmaat zijn 42 en 44 gevraagd, hoewel je bij uitzondering ook met een 40 of 46 een job scoort. Sample size 42 wordt in het algemeen gewoon het meeste gebruikt. Daaronder ben je noch mossel noch vis: geen plus size model meer, maar ook geen straight size. Het gevreesde jojo-effect is ook bij ons dus uit den boze, het is echt belangrijk om een stabiel gewicht te bewaren.
Daarnaast zijn een gave huid en mooie glimlach uiteraard ook van belang.
Hoe voelt het om als plus size te worden bestempeld?
Ik ben geen grote fan van termen als "plus size" en "volslank". Het stoort me dat je steeds maar een etiket krijgt opgeplakt, al zie ik ook wel het verschil met de modellen die doorgaans op de catwalk staan. Maar goed, het is de term die nu eenmaal gebruikt wordt in de industrie, in een ideale wereld zou die worden aangepast.
Ironisch genoeg heeft deze job mij wel heel veel zelfvertrouwen gegeven. Ik heb geen perfect lichaam en ben nooit de slankste uit mijn vriendengroep geweest, maar sinds ik voor de lens sta, voel ik me gewoon supergoed in mijn vel. Je leert ook de kritiek te relativeren: de ene dag vinden mijn opdrachtgevers me te dik, de volgende ben ik te dun. Veel wijzer word je daar niet uit, je kan beter op je eigen zelfbeeld vertrouwen!
Krijg je andere jobs dan traditionele modellen aangeboden?
Wij hebben het nooit over “traditionele” modellen, wel over de zogenaamde straight size meisjes. Het grote verschil tussen beide soorten is dat je als plus size eerder voor commerciële opdrachten wordt geboekt. Dat zijn dus vooral campagnes voor bijvoorbeeld een webshop, of een lookbook. Shows lopen of high fashion editorials schieten, ligt minder voor de hand.
Dat heeft zo zijn voor- en nadelen. Het is moeilijk om echt door te breken en een internationale carrière te scoren zònder shows en editorials. Een verschijning op het Chanel defilé, of op de cover van Harper’s Bazaar: dat is je ticket naar het grote succes. Anderzijds betalen die jobs niet echt goed, commerciële klussen zijn op financieel vlak veel interessanter. Reden daarvoor is dat die keihard werken zijn: op een dag tijd moet je soms 90 looks schieten: de werkdruk ligt dus veel hoger, maar je verdient meer én leert heel snel bij.
Zijn er nog verschillen?
Zeker, een plus size carrière kan langer meegaan. Straight size meisjes kunnen op hun 15de beginnen en stoppen vaak al tegen hun 22ste. Ik ben daarentegen pas op mijn 24ste begonnen, daarvoor droeg ik immers jarenlang een beugel. Commerciële jobs zitten nu eenmaal vaker op een iets oudere look te wachten, ik ben nu 28 en krijg zelfs vaak de opmerking dat ik er te jong uitzie.
Het gebeurt dan ook vaak dat straight size modellen in hun twenties overstappen naar plus size, omgekeerd gebeurt het zelden.
Zie je de situatie voor plus-size modellen evolueren?
Dat wel, ik merk dat er de laatste jaren steeds meer vraag naar diversiteit is. Vroeger werd een plus size model bij uitzondering voor een editorial geboekt, wat dan ook heel expliciet werd vermeld. Het was echt een statement om iemand met maatje 40 te gebruiken. Tegenwoordig gebeurt het steeds vaker dat mijn collega’s voor een campagne of high fashion editorial poseren, zònder dat hun kledingmaat wordt benadrukt. Een positieve evolutie!
Eén van mijn allereerste opdrachten was een huwelijksshoot in het oude centrum van Brugge. Meestal is er bij zo'n shoot op locatie een busje beschikbaar om je in om te kleden, haar en make-up te verzorgen, enzovoort. Mijn jurken waren echter zo volumineus dat ze niet in dat busje konden. Ik stond dus buiten in huwelijkslingerie... Grappig extraatje: om de twintig seconden kwam er een toeristenbootje voorbij, waaruit steeds opnieuw dolenthousiaste "congratulations!!" aan mijn adres klonken.
(Beeld: Eva Vlonk, visagie: Ina Libbrecht, lingerie: La Fille d'O)
Meer ronde beauties? Ontdek hier de 12 interessante vrouwen die je moet volgen!
