Vanaf wanneer kan je iets dan als een trend bestempelen?
Ik moet eerst iets duidelijk maken: er bestaat een enorme misvatting dat een trend iets nieuws moet zijn, dat er elk jaar nieuwe opkomen. Er zijn verschillende gradaties binnen een tendens, een soort van golven, en sommigen zijn al decennia oud.
Eerst en vooral zijn er de lange golven. Een mooi voorbeeld is ‘de vrije tijd’ die sinds de jaren vijftig steeds belangrijker is geworden. Voordien werkten mensen zes, soms zeven dagen per week, plots kwamen er weekends en betaalde vakanties. Dat bracht een hoop nieuwe activiteiten en interesses met zich mee, dus ook de vraag naar bepaalde zaken: vrijetijdskledij, leuke reizen, decoratie in huis, enzovoort. Een vraag die met een explosie aan nieuwe sectoren en producten zou worden beantwoord, ook binnen de modewereld. Een ander voorbeeld is de opkomst van ‘de luxe’ in de jaren tachtig en recenter het idee van ‘welzijn’ dat aan belang wint –dat laatste heeft een grote invloed op de wellness- en voedselindustrie.
Vervolgens zijn er de medium golven, die de trends op lange termijn steeds nieuwe vormen geven. Bekijk het als kristalliseringen van steeds maar hetzelfde idee, verspreid over diverse industrieën. Zo heeft ‘de vrije tijd’ bijvoorbeeld invloed gehad binnen de mode-industrie (ready to wear, denim,…), maar ook binnen de auto- of reisindustrie.
Tenslotte zijn er de heel korte golven: tendensen die heel plots en hevig werken, maar al even snel weer verdwijnen. Ze komen uit videoclips, een dans (wie herinnert zich de Harlem Shake nog?), een spel en noem maar op.
Iemand als Karl Lagerfeld weet die drie te verenigen en dat is echt uitzonderlijk. Toen hij vorig jaar plots sneakers op de Haute Couture catwalk introduceerde, was dat een uiting van de lange golf ‘vrije tijd’. Op medium niveau was het een trend vanuit de modewereld. De korte golf uitte zich dan weer in de sneaker hysterie die erop volgde: plots wilde niemand nog gespot worden in hoge hakken, werden die helemaal verketterd.
