Interview: er was eens Natalia Vodianova

Gepubliceerd op 11 maart 2015 door Isabelle
Interview: er was eens Natalia Vodianova

Natalia Vodianova

“Ik prijk in mijn ondergoed op driekwart van de bussen in Parijs. Nooit gedacht  dat ik dàt oké zou vinden!”

Maak kennis met Natalia Vodianova, toegewijd moeder van vier en al even toegewijde filantrope. Dat ze daarnaast ook nog een internationaal erkend lingeriemodel is, lijkt even maar een bijzaak. Een bijzaak waarmee haar ongelooflijke verhaal begon, dat wel.

Niets wees er immers op dat ze nog voor haar 33ste een wereldster zou worden, dat ze met haar droomman en vier perfecte kinderen in een Parijse penthouse zou wonen òf dat ze eerdergenoemde bussen zou opleuken. “Supernova” –zoals ze om tal van overduidelijke redenen wordt genoemd- groeide op in een straatarm gezin in het Russische Nizhny Novgorod. Om haar alleenstaande moeder te helpen, verkocht ze fruit op straat –geen plek voor watjes in de voormalige Sovjet-Unie. Tijd voor school was er zelden, geld verdienen en de zorg voor haar gehandicapte halfzusje kwamen op de eerste plaats. Een weinig rooskleurige jeugd, die prompt ten einde kwam toen ze op 15-jarige leeftijd door een modellenagentschap werd opgepikt. Voor ze het wist, zat ze op een vliegtuig naar Parijs en groeide ze uit tot één van ‘s werelds meest begeerde topmodellen. Volgde een huwelijk met droomprins nummer één -de Britse Justin Portman, drie wolken van baby’s, een breuk, een nieuwe  liefde met droomprins nummer twee –LVMH-erfgenaam Antoine Arnault- én een nieuwe liefdesbaby. Kortom: een sprookje waarvan ze nooit had durven dromen.

Schermafbeelding 2015-03-11 om 13.42.31

Al kwam die modellenstatus nu ook weer niet als zo’n verrassing. “Kijk, ik weet ook wel dat ik erg mooi ben, ik heb niet echt een schoonheidsgeheim buiten mijn goede genen,” klinkt het zacht tijdens onze koffieklets aan de vooravond van de modeweek in Parijs. Geen pretentie, geen grootheidswaanzin, gewoon een nuchter feit. Zacht: een sleutelwoord als het op deze ster aankomt. Van haar stem via haar staalblauwe kijkers tot haar niet te onderdrukken lach: àlles oogt, voelt en klinkt lieflijk bij de vrouw die nochtans een bikkelhard verleden heeft. Zelfs haar job als lingeriemodel benadert ze op een zachte manier: “Ik houd niet van vulgariteit of van te agressieve seksualiteit. Dat levert me als vrouw geen goed gevoel op en sexy zijn betekent voor mij in de eerste plaats een goed gevoel hebben.”

Een filosofie die haar jaren geleden recht in de armen van Etam leidde. Het Franse lingerielabel en het model brengen voor de zoveelste keer op rij samen een collectie uit, een samenwerking die naar eigen zeggen steunt op hun gedeelde respect voor familiale waarden. “Ik ben in de eerste plaats een moeder. Wat veel mensen vergeten, is dat ook jonge meisjes op zoek gaan naar lingerie. Een ervaring die niet als een cultuurschok mag aanvoelen, die ze niet uit evenwicht mag halen of die anderen niet op verkeerde ideeën mag brengen. Ik heb zelf een dochtertje, ook zij is bloedmooi (daar is die doodeerlijke bescheidenheid weer!) en ik wil dat ze later zonder gêne naar zichzelf in lingerie kan kijken. Ikzelf sta halfnaakt op driekwart van de bussen in Parijs, blootgesteld aan miljoenen ogen, maar dat stoort me niet omdat er een zachte sfeer rond hangt.”

1/

Schermafbeelding 2015-03-11 om 13.42.07

Een softie dus, maar dan in de positieve, hypersexy zin van het woord. Opnieuw echter: dat sexy is maar een bijzaak, dé grote passie van Natalia is en blijft haar liefdadigheidsorganisatie Naked Heart. Hoewel haar levensverhaal als dat van Assepoester leest, lijkt de rol van magische peetmoeder haar de laatste jaren beter op het lijf geschreven. De organisatie poogt het dagelijks leven van arme kinderen in Rusland te verbeteren doorheen  gespecialiseerde opvangcentra , hulpprogramma’s voor gezinnen met gehandicapte kinderen en… de bouw van speelpleintjes doorheen het hele land. Onderschat immers het belang niet van een glijbaan en een degelijk klimrek.  “Ik heb het tijdens mijn eigen jeugd echt gemist om zorgeloos te kunnen spelen. Het lijkt triviaal, maar het spel is een basisrecht voor elk kind en maakt een groot verschil uit.”

De fondsen voor haar liefdadigheid zamelt ze in via grootse events waarop de crème de la crème van mode-, kunst- en celebland vriendelijk wordt verzocht een duit in het zakje te doen. Zo bijvoorbeeld het beruchte Love Ball, waarvan de meest recente editie plaatsvond in Valentino Garavani’s 17de-eeuwse kasteeltje nabij Parijs, dresscode: “white fairytales”. Je ziet, ze neemt haar rol van sprookjesachtige peetmoeder bloedserieus. “Het is echt verrassend hoeveel steun ik vanuit de modewereld krijg. Mijn inspanningen werden vanaf het prille begin echt serieus genomen. Weet je, mensen in deze creatieve industrie weten wat passie is en zijn echt vrijgevig  als ze het in iemand anders herkennen.”

Wie ook een grote steun vormen, zijn haar vier eigen kinderen. Ze moeten hun moeder vaak missen wegens overvolle agenda, maar dat met nemen ze er graag bij: “Ondanks hun erg jonge leeftijd, begrijpen ze heel goed wat ik doe en wat het anderen opbrengt. Ik voel me soms schuldig, maar anderzijds werk ik nu aan een erfenis voor hen: ik toon ze dat ze een verschil kunnen uitmaken en dat vrouwen leiders kunnen zijn.” Er zijn natuurlijk ook dagen waarop de wereld zichzelf maar moet verbeteren en de ster gezellig thuis zit: “dan drinken we rooibos thee met melk en lezen we Russische sprookjesboeken.” Magische verhaaltjes, ze horen nu eenmaal bij Vodianova’s wereld.

En zo schommelt Supernova continu tussen haar jobs als moeder, model en filantrope. Over schommelen gesproken: het is haar lievelingsspel én een must op elk speelplein dat ze in haar thuisland laat bouwen. “Mijn grootvader had er vroeger eentje in zijn tuin hangen, het is één van mijn gelukkigste jeugdherinneringen. Je vliegt, je bent in beweging, je gaat vooruit: dàt is misschien wel het mooiste gevoel dat er is! Mooier zelfs dan een bus met je foto op, hoe sexy die ook is...”