“My fingertips are holding onto the cracks of my… style.” Een paar jaar geleden werd Kate Nash op slag wereldberoemd dankzij haar monsterhit Foundations. Sindsdien is het opvallend stil geweest rond de eigenzinnige zangeres, maar vandaag is ze weer helemaal terug met een nieuw album (Girl Talk), een Europese tournee én een nieuwe stijl.
Ik ontmoette de Londense tussen tourbus en podium, enkele uren voor haar concert in de Brusselse Botanique, voor een kleine jamsessie. Bij gebrek aan muzikaal talent van mijn kant, besloten we maar wat te goochelen met ons favoriete onderwerp: stijl.
Toen je net doorbrak, op je negentiende, droeg je vooral meisjesachtige, vintage jurkjes. Vandaag gaat het er allemaal wat ruiger aan toe?
Mijn look is inderdaad nogal veranderd, al schuilt het meisje van toen nog steeds in me. Ik heb in die tussentijd heel wat meegemaakt en dat gaat je niet in de koude kleren zitten. (Kate stortte naar haar eerste album compleet in en werd na een geflopt tweede album door haar toenmalige platenmaatschappij gedumpt). Ondertussen ben ik volwassener en vooral zelfzekerder geworden. Het grootste verschil met vroeger is dat ik nu gewoon écht draag wat ik wil, zonder aan de reacties van anderen te denken. De ene dag is dat een girly tutu, dan weer een punkbroek.
Voel je als zangeres de druk om aan één bepaalde stijl vast te houden, om jezelf tot een product om te bouwen?
Het is commercieel gezien inderdaad goed om een vaste look te hebben, dat heb ik lang geleden begrepen. Ik ben als ‘de zangeres Kate Nash’ tenslotte ook een soort product dat aan de man moet worden gebracht. Druk voel ik in mijn geval echter niet, omdat ik alles zelf beslis. Ik kies bijvoorbeeld of ik designers wil dragen of niet, doe mijn eigen haar en make-up op tournee, heb geen styliste,… Momenteel neig ik qua look nogal naar de grunge versie van een popster. Soms wens ik wat hulp te krijgen, maar tegelijk zorgt het er wel voor dat ik 100% de controle behoud over wie ik ben.
Hoe zit het dan met je podiumkostuums?
Dat zijn hetzelfde soort kleren als wat ik overdag gewoon draag en toch trek ik een radicale lijn tussen mijn twee garderobes. Noem me bijgelovig, maar al wat ik op het podium gedragen heb, wil ik niet meer in het gewone leven. Het zou aanvoelen alsof ik dat kledingstuk ontheilig of zo. Kleren helpen me echt om in de juiste mood te komen, werken mee aan het showgevoel. Eigenlijk zit het meer tussen mijn twee oren…
Hoe ik dat aanpak? Ik heb thuis mijn gewone garderobe en maak voor een tournee een klein valiesje “vrijetijdskledij”. Voor deze tour heb ik dan weer een hoop spullen bijeengescharreld in Londense winkeltjes, die zitten allemaal samen in een grote koffer waaruit ik telkens opnieuw podiumlooks samenstel. Best wel fun eigenlijk.
Hoe zou jij je ideale huis inrichten?
Daar denk ik wel vaker over na! Ik wil sowieso een aparte werkplaats, waar ik ongestoord mijn inspiratie kan loslaten. Qua kleur wil ik daar blauw en beige: ik vind beige een heel stimulerende kleur om te werken. Het kalmeert en laat me toe mijn ideeënchaos te structureren.
De rest van het huis mag wat mij betreft veel minder zen: ik ben gek op de fifties en antiek ogende spulletjes. Ik ben een hopeloze Granny… Omdat ik zoveel brol bezit, denk ik dat ik ook hier maar voor neutrale tinten ga, misschien hier en daar een groen accentje. Eén ding weet ik 100% zeker: er moet een bad op pootjes in mijn slaapkamer staan! Ooit sliep ik in een hotel in Berlijn waar dat het geval was, ik was met geen stokken uit die badkuip te slaan. Ik zei het al: dat Granny gehalte van me is onverslaanbaar.
