Spiegeltje spiegeltje aan de wand, wie gaat het best gekleed in Disneyland?
Met die vraag in het achterhoofd zit ik in een bus op de ring van Disneystad, naast mij een stel piraten, enkele blozende bloemenmeisjes en een wit konijn. Je leest het goed: Disneystàd, een verzameling ateliers in een baan rond het bekende park, waar ruim 15.000 werknemers elke dag hard werken om de befaamde Disney magie tevoorschijn te toveren. We rijden gigantische loodsen vol decorstukken voorbij, het atelier waar praalwagens in elkaar worden gestoken, serres waarin de indrukwekkende sierstruiken van het park in vorm worden gekapt, de manège waar Buffalo Bills trouwe viervoeters op stal staan, dansstudio’s waar eerder genoemde bloemenmeisjes hun pasjes instuderen, één van de vele geheime toegangen tot het park zelf -de halte waar de bende zeerovers uitstapt- en uiteindelijk –dit is mijn stop- het kostuumatelier! Hier worden prinsessen, dwergen, boze stiefmoeders, krijgers, trollen, miniatuur eskimo’s en andere gekke mensen die je kent in een magisch jasje gestoken. Hoe dat in zijn werk gaat? Een bezoek aan de stylisten van Anna, Elsa en co!
En je zweeft en je zweeft en je zweeft…
Je zou voor minder gaan zweven: bij aankomst kom ik oog in oog met Sneeuwwitjes welbekende pofmouwen te staan. Vanachter de imposante jurk klinken de stemmen van Agnès Braconnier, manager van dit indrukwekkende kostuumparadijs, en Malika Sif, één van de vijf ontwerpsters van Disneyland. Jaarlijks zien hier zo’n 5000 kostuums het levenslicht, niet enkel de welbekende prinsessenjurken, maar ook de outfits van dansers en figuranten. Daarnaast moeten ook de honderden mechanische poppen uit attracties als Pirateneiland en It’s A Small World passende kleren krijgen. Stuk voor stuk creaties die aan de fantasie van Malika en haar vier collega-ontwerpers zijn ontsproten. Dagelijks pent ze via een speciaal computerprogramma tientallen silhouetten neer, waarvan slechts enkele worden weerhouden. “We krijgen bepaalde thema’s opgelegd waarin we ons helemaal kunnen uitleven. Voor de lenteshow van het park heb ik me bijvoorbeeld op de typische Londense stadstuinen en hun romantische hekkens gebaseerd. Er zijn bloemenmeisjes, maar ook “standbeelden” wiens jurk en accessoires de structuur van een hek oproepen.”
Op papier is dat heel snel getekend, in de praktijk gaan er uren research aan vooraf en moet je nadenken over het juiste materiaal om je ontwerp tot leven te laten komen. Het moet er goed uitzien, maar dansers ook niet hinderen in hun bewegingen, tweemaal per dag ten tonele worden gevoerd én elke dag opnieuw gewassen worden. Ik hoef je niet te vertellen dat het tegen een ferme stoot moet kunnen! Wij hebben dit seizoen veel met een soort vederlicht schuim gewerkt en dat in vorm gelasered en met de juiste print bedrukt. Vroeger hield men minder rekening met die praktische kant en had je prinsen die hun hoofd wegens loodzware kroon amper recht konden houden – wat hun koninklijke nek aan het einde van de dag natuurlijk geen deugd deed…”
Over royals gesproken, ook de horde Disney prinsessen doet beroep op de diensten van Malika en haar collega’s. “Elk personage heeft natuurlijk een duidelijk afgelijnde persoonlijkheid en stijl, het is onze uitdaging om daarbinnen steeds nieuwe looks tevoorschijn te toveren. Zo kregen de klassieke prinsessen onlangs een make-over -Sneeuwwitje draagt tegenwoordig de haren los en Assepoester hult zich nu in peplum blazer- en beschikken ze over een zomer- en wintergarderobe. Pluizige mantels, capes en handschoenen zorgen ervoor dat ze tijdens parades niet bevriezen–behalve voor ijskoningin Elsa natuurlijk, kou heeft haar sowieso nooit gedeerd…
Inspiratie? Die komt heus niet enkel uit Disney films. Malika’s bureau ligt bezaaid met oude modebladen. “Ik hou van mode, maar hedendaagse trends zijn voor mijn werk onbelangrijk. Vintage looks bieden dan weer een schat aan ideeën! De silhouetten met ingesnoerde tailles en brede rokken zijn enorm dankbaar voor dansers, ogen romantischer en staan in voor een “prinsesseneffect”. De looks moeten voor bezoekers ook niet te vertrouwd aanvoelen, geen herhaling zijn van wat ze dag in dag uit in het straatbeeld te zien krijgen –anders zijn ze niet speciaal meer. Vandaar dus mijn voorliefde voor vintage.”
