Zelden wekte een schoen meer afkeer op dan de recent über-hip geworden Teva’s. Terwijl heel wat vrouwen de sandalen rondom hun voeten en even later in hun harten sloten, blijken mannen heel wat minder positief over het schoeisel. Een overzicht hun meest opmerkelijke bepeinzingen.
Het gebeurt wel vaker dat mijn vriend vreemd opkijkt wanneer ik ’s ochtends met een nieuwe vestimentaire aanwinst aan de ontbijttafel verschijn. Dan krijg ik – nog voor mijn eerste slok koffie – een opmerking als ‘hoeveel zeemeerminstaarten moesten sneuvelen voor die schoenen?’ voorgeschoteld. Ik rol dan gebruikelijk met mijn ogen, wijs hem op het feit dat hij een jeanshemd aanheeft (Hallo, 2013!) en concludeer dat hij het gewoon niet snapt.
Maar die dag toen ik mijn door de warmte opgezwollen voeten in een paar Teva’s stopte, kwam de peis en vree in ons liefdesnest op de helling te staan. Terwijl ik nietsvermoedend op mijn gloednieuwe Teva’s met plateauzolen door de woonkamer paradeerde, onderschepte ik een onbekende blik, een mengeling van afkeer en medelijden. Ik probeerde hem nog te overtuigen met een roze, zwarte en witte variatie op eenzelfde thema (don’t ask hoe ik aan zoveel Teva’s kom), maar het kwaad was al geschied. De schoenen moesten gaan . Veel woorden kon hij er op dat moment niet meer aan vuilmaken, iets met een kerende maag en zure oprispingen die het praten tijdelijk onmogelijk maakten.
Uiteraard associeerde ik de Teva-sandalen al die jaren met het type vrouw dat comfort boven esthetiek verkiest. Het type vrouw dat op vakantie graag een bermuda draagt en geen fesitvalweide betreedt zonder praktische afritsbroek. Maar net als bloed kruipt de mode waar het niet gaan kan en slagen slimme marketeers en vlotte PR-meiden er steevast in om zelfs ’s werelds lelijkste schoen tot it-schoen van het seizoen te toveren. Eens gespot aan de voeten van zogeheten influencers, gaat het als vanzelf. Plots wil iedereen Teva’s en keert de voormalige aversie om naar ‘ik vind ze eigenlijk wel iets hebben’. Zelfs collega C., eigenaar van een uit de jaren ’80 daterende Teva-aversie, moest toegeven dat de Teva’s 2.0, elegant gepresenteerd in de schoenenafdeling van de Parijse ‘Galeries Lafayette’, het tot te overwegen zomerschoentje hadden geschopt.
Iedereen lijkt intussen om, behalve de mannen. Die lijken even onvermurwbaar als toen Uggs (enkel Tom Brady werd ooit met een paar van de zachte laarsjes aan zijn voeten gespot) en Birkenstocks hun rentree maakten. Mijn vriend staat duidelijk niet alleen en wordt in zijn haat jegens de ‘jezussandaal’ gesterkt door een leger soortgenoten. Maar waarom dan? Op die vraag moesten ze ons een duidelijke volzin schuldig blijven. Maar dat de haat diepgeworteld is, mag duidelijk zijn. Een bloemlezing.
‘Teva’s zijn de Geert Hoste van de schoenenwereld.’
‘Teva is zoals naar de dames van plezier gaan voor een knuffel.’
‘Teva’s is zoals naar de McDonalds gaan en er een slaatje bestellen.’
‘Teva’s = birth control footwear!’
‘Als mijn vriendin uitgaat, mag ze zeker Teva’s dragen, dan weet ik zeker dat er niets zal gebeuren.’
‘Wil je als vrouw nooit nog versierd worden, trek dan vooral een paar Teva’s aan als je op café gaat.’
'Mijn haat voor Teva's is groter dan die van alle andere mannen samen!'
'Teva's zijn de zanger Rinus van de schoenen'.
