De operaties in Hpa-An zitten erop en het team maakt zich klaar om naar een nieuw ziekenhuis iets buiten Yangon te verhuizen.
Tijdens het inpakken en verzamelen van al het medisch materiaal, valt het me op hoe behulpzaam de Birmese verpleegsters met hun typische wit-rode kapjes zijn. Ze passen alle adviezen van hoofdverpleegster Christelle met de grootste precisie toe en doen dat altijd met de glimlach. Door een beperkte toegang tot boeken en studies -lange tijd ook tot internet- hebben ze heel wat achterstand opgelopen, maar ze zijn vastbesloten die in te halen en stellen zich extreem leergierig op. “Dat is het mooie ervan,” legt Dr. Tonnard uit: “Dat je iets leert en het vervolgens kan delen. De voldoening die ik uit dit vrijwillig werk haal, staat boven elke prestatie in België. Hier zijn de mensen zo dankbaar. Je krijgt echt iets terug op moreel vlak.”
de pink panters chirurgen
Dr Tonnard en patient post operatie
zusters in rood-wit
Na een warm afscheid in het ziekenhuis -en nog een stuk of honderd foto’s met al het personeel- vertrekken we met Mr. Sayawadah op uitstap. Wat later dan afgesproken spurt ik naar ons busje om een zitplek te veroveren. Zoals verwacht – I’m late as usual- bevindt de enige vrije stoel zich ergens achterin, waar ik Dr Vermeulen’s knieën al zie uitsteken. Lange benen, we both know the struggle. “Maar och, ik ben hier graag hoor,” voegt hij Vermeulen er vlug aan toe wanneer hij m’n teleurstelling ziet. “Het is alsof je efkes alles vergeet wanneer je hier op missie komt, je hebt eigenlijk geen zorgen en je doet gewoon voort. Er is geen tijd voor ingewikkelde levensvragen, gewoon hulp bieden waar je kan.” Ik besef inderdaad hoeveel mensen het relatief kleine team op korte tijd heeft kunnen helpen: honderdtwintig patiënten op slechts drie dagen tijd! Zesenvijftig patiënten die volledig blind door het leven gingen, kregen na een operatie van slechts dertig minuten hun zicht volledig terug. Na een operatie komen de ze weer in een andere wereld terecht: ze zien weer kleuren en herkennen hun familie, zo veel mogelijkheden staan opnieuw open. Zestig patiënten met gespleten lip of verhemelte zijn ook geholpen. Het is prachtig te beseffen hoe zulke korte operaties eigenlijk iemands hele leven volledig kunnen transformeren. Niet enkel op fysiek, maar ook op psychologisch vlak is dit een nieuwe start.
Terug naar de uitstap: we komen aan in de Sadan Caves of ‘King Elephant Caves’, prachtige heilige grotten met de grootte van een voetbalstadium die volledig doorheen een berg lopen. Benieuwd naar deze site gooi ik m’n flipflops uit en beklim ik een reeks trappen die naar de ingang van de grotten leiden. Wanneer ik opkijk, zie ik aan het einde een leger van boeddha beelden verschijnen die tot helemaal binnenin de grot reiken. De wanden van de rots zijn prachtig versierd en beschilderd. De lucht is er klam en vochtig maar er hangt een zekere mystiek. Ik begin mijn wandeling dapper in het halfduister, zoals Frodo uit Lord of the Rings series. Na een kwartier ploeteren op de natte ondergrond bereiken we het moment suprême aan de uitgang: een fe-no-me-naal uitzicht over een prachtig meer en de groene rijstvelden! Met een lang bootje vinden we onze weg weer terug naar de andere zijde van de berg. Het is een prachtige dag en we genieten van onze laatste momenten in Hpa-An. Het team is ontspannen en geniet van de grandioze en welverdiende namiddag. Morgen opnieuw een lange dag: 6uur call time voor vertrek naar het tweede deel van de missie, we hebben immers een busrit van 15 uur voor de boeg… I better be on time for a good seat ;)
