In een opwelling naar Barcelona verhuizen, daar je dagen vullen met bartenden, naailessen geven en… je eigen label uit de grond schoppen? Het overkwam de Belgische Eline Van Ree, die met haar originele zeefdrukprints haar plaats in de modeschijnwerpers opeist.
Gezellig, chaotisch, geen stukje muur dat onbeplakt bleef: het atelier van Eline straalt de drukte van haar dagelijkse werkroutine uit. Door het midden van de ruimte loopt een stippellijn: de grens tussen “haar kant” en die van een juwelenontwerpster met wie ze hem deelt. Het is nog te vroeg voor een eigen atelier of het grote commerciële succes, maar dat staat de creativiteit van onze landgenote niet in de weg, noch het feit dat ze langzaam maar zeker de Belgische modeharten verovert.
Hoe het allemaal begon? Met een mislukking eigenlijk. “Ik ben modestudies begonnen aan de Antwerpse Academie, maar faalde voor mijn tweede jaar. Het klinkt raar, maar ik was mezelf in die twee jaar wat verloren, wist niet meer waarom ik precies de modewereld in wilde, wat mijn stijl was, enzovoort. Ik ben toen een studie interieurvormgeving begonnen en heb eigenlijk meer dan de helft daarvan in het buitenland doorgebracht. Eens ik mijn diploma in handen had, besloot ik prompt naar Barcelona te verhuizen. Een plan had ik niet echt en ik heb werkelijk vanalles gedaan: ik kluste bij in een bar, gaf naailessen in mijn appartementje en ben uiteindelijk als stagiaire bij ontwerper Josep Abril beland. Daar kwam ik in contact met verschillende producenten en opeens begon het te kriebelen om die mijn eigen ontwerpen te laten maken. Onbewust denk ik altijd al een ‘afstudeercollectie’ in mijn hoofd te hebben gehad, maar ik heb dus nooit de kans gekregen die af te werken of aan een jury voor te stellen. Beetje bij beetje liet ik in het atelier prototypes van mijn schetsen maken en voor ik het wist was die collectie ook werkelijk een feit! De hele ervaring heeft me opnieuw voldoende zelfvertrouwen gegeven om mijn kans te wagen en ik heb mijn label gelanceerd.”
Een klein jaar geleden keerde Eline terug naar België en ondertussen is ze aan haar derde collectie toe. “Ik heb er bewust voor gekozen slechts één lijn per jaar uit te brengen, telkens aan het begin van het zomerseizoen. Dat doe ik enerzijds uit praktische overwegingen: ik werk alleen en wil niet onderhevig zijn aan de druk van de modekalender. Ik wil voldoende research kunnen doen en mijn tijd nemen om echt kwaliteit af te leveren, mijn persoonlijkheid in mijn ontwerpen te leggen en de juiste materialen en werkwijzen te zoeken. Anderzijds is het ook een statement: is het écht nodig om elk seizoen opnieuw van garderobe te wisselen? Trends volgen elkaar aan een moordend tempo op en verliezen op die manier hun waarde. Ik breng dan liever enkele sterke stukken die langer meegaan dan schreeuwerige wegwerpcollecties. Die duurzame filosofie is belangrijk voor me.”
Dat weloverwogen research een belangrijk deel uitmaakt van het ontwerpproces, wordt duidelijk uit de drukke moodboards aan de muren en de vele plakboeken die Eline volstouwt met ideeën en inspiratiebronnen. “Ik baseer mijn ontwerpen altijd op een moodboard. Wat je hier ziet hangen, is de inspiratie achter mijn ‘Modotti’ collectie, gebaseerd op het leven en werk van de Mexicaanse fotografe Tina Modotti. Zij was een extravagante artieste, rijfde de minnaars aaneen en was dikke vrienden met mensen als Frida Kahlo. Aan het einde van haar leven smeet ze het over een radicaal andere boeg en werd ze een strenge communiste. Mijn collectie is een mix van die twee werelden: het vurige, extravagante Mexico enerzijds, de communistische werkkledij anderzijds. Je ziet dat aan de kleuren: paars en oranje, maar ook strenger grijs en zandtinten.
Het is moeilijk om uit al die invloeden enkele ideeën te selecteren om uit te werken, het liefst kies je gewoon alles. De commerciële realiteit is echter wat ze is en je moet slimme keuzes maken. Vroeger selecteerde ik meer op het gevoel, vandaag heb ik een beter idee van wat zal werken en wat niet. Dat heb ik vooral geleerd uit mijn deeltijdse job als assistent-designer bij Lee (het is nog te vroeg om van mijn eigen label te kunnen leven en ik werk er halftijds). Die commerciële manier van denken is interessant, want als designer zit je soms zo in je roes van creativiteit dat je de grip op de werkelijkheid verliest. Het kan geen kwaad je collecties links en rechts aan te passen, het maakt hem heus niet minder sterk. Je moet een goed evenwicht vinden tussen de ‘moeilijke’ eyecatchers en meer commerciële stukken zoals sterke basics. Het is ongelooflijk hoeveel je op dat vlak blijft groeien als ontwerper, eigenlijk ben je nooit uitgeleerd.”
Elines signature zijn natuurlijk de opvallende, handgemaakte prints die haar ontwerpen sieren. Die ontwikkelt ze zelf met de meest abstracte technieken –meteen ook de reden waarom ze qua productie voor kleine, artisanale ateliers –vaak nog in Spanje- kiest. “Ik maak per collectie één of twee prints. Mijn allereerste motief ‘stempelde’ ik met een halve aardappel. Eerst op een blad, dat ik later inscande en met de computer verder opmaakte. Het is leuk om op deze manier te werken omdat het imperfecties laat staan en dat is belangrijk, het mag allemaal niet té afgelikt zijn. Mijn tweede print heb ik met een maïskolf gemaakt, een derde met een zelf uitgesneden linosnede. Ik weet op voorhand ook niet welk resultaat het zal opleveren, het kan echt voor leuke verrassingen zorgen. Zo vind ik de maïsdruk eigenlijk op een panterprint lijken… Eens ik tevreden ben, gaat het ontwerp naar een Spaans atelier, waar het via zeefdruk op mijn stoffen wordt gedrukt.” Een bijzonder creatieve aanpak, die Eline een meer dan verdiend “one to watch” label oplevert!
Feeling inspired? Je shopt je eigen printpracht via Eline van Ree of bij Harvest Club in Leuven.
