Sommigen beweren dat ‘alles beter is met twee’. Nonsens vind ik dat. Dat geldt misschien voor enkele voor de hand liggende zaken. Maar ook voor het vrijgezellenbestaan valt heel wat te zeggen. Zoals Chrissie Hynde zo treffend zingt: ‘I’m at my best, I’m where I belong: alone.’
Supersingles’, zo noemen ze hen in Amerika. Singles die in hun leven geen plaats hebben – of vrijhouden – voor een partner. Die genoeg hebben aan het professionele en sociale leven dat ze rond zich hebben opgebouwd. Er bestaat zelfs een officiële ‘singles day’, overgewaaid uit China, waar hij al vijfentwintig jaar wordt gevierd. Elf november – 11/11, snapt u hem? – is de feestdag waarop singles hun vrijgezellenbestaan vieren. In het Verre Oosten is die dag dé koopjesdag van het jaar, waarop alle merken en winkels gigantische kortingen aanbieden. Het is slechts een kwestie van tijd vooraleer dat commerciële aspect ook in de VS van de grond zal komen. De groep supersingles wordt daar steeds groter en ook in onze contreien kiezen steeds meer mensen er bewust voor om single te zijn.
Ik hou er niet van op alles en iedereen een stempel te drukken, maar in dat ‘supersingle’ zijn kan ik me wel vinden. Ik ben 36 en bracht het grootste deel van mijn volwassen leven als single door. Niet altijd fluitend, de eenzaamheid vloerde me meer dan eens in mijn twenties, maar intussen ben ik al een paar jaar vrijgezel en perfect gelukkig. Het idee een relatie in mijn leven te moeten inplannen, zegt me niks. Ik zie niet hoe dat überhaupt zou lukken, als ik daarbij genoeg tijd voor mijn job, vrienden, familie én mezelf wil overhouden. En daarin snoeien is een opoffering van mijn vrijheid die ik niet meteen bereid ben te doen.
Chrissie Hynde van The Pretenders schreef er op haar vijfenzestigste een volledig album over, Alone. In de gelijknamige BBC-documentaire vertelt ze openhartig over haar bewust solitaire leven. “Ik was deze zomer productiever dan ooit, ik ben altijd alleen, ik heb niets anders te doen. Dat is mijn keuze, daar hou ik van. Tuurlijk word ik wel eens eenzaam en chagrijnig. Maar als niemand wil inzien wat ik waard ben, well fuck ’em.”
