In een maatschappij waar geluk in het leven een must is, is ‘smile or die‘ de nieuwe mantra. Zou persoonlijke ontwikkeling dan de valstrik van de eeuw zijn?
De tijd van weemoed is passé. Je hebt het waarschijnlijk al gemerkt: geluk wordt beetje bij beetje de filosofie van het leven. De dwang om gelukkig te zijn, is overal. Zelfhulpboeken staan aan de top bij de best verkochte op Amazon. Bureaus overstromen van happiness managers, apps om ons geluk op peil te houden verdubbelen in hoeveelheid en sinds 2018 biedt Yale een cursus aan die zich focust op “de psychologie en het mooie leven”. Op Instagram werd de hashtag #GoodVibesOnly al 7 miljoen keer gebruikt. We weten het tegenwoordig allemaal: een heldere foto waarop je glimlacht krijgt veel meer likes. Op het eerste zicht zien we het probleem ook niet, want gelukkig zijn oogt veel sympathieker, toch? Niemand zal nee zeggen tegen wereldvrede, puppy’s of een goed stuk pizza. Toch is het niet allemaal rozengeur en maneschijn volgens Eva Illouz, sociologe, en Edgar Cabanas, dokter in de psychologie. Ze kaarten de perverse gevolgen aan die een maatschappij waar geluk religie is, kan veroorzaken.
