Soms overtreft de werkelijkheid de fictie. Dat geldt ook voor journaliste Esra en haar vriendinnen Ellen, Alex en Aliyah. Het viertal woont in Antwerpen en leeft op z’n Sex and the City. Voor ELLE brengt Esra verslag uit van hun escapades: ‘Eigenlijk zijn er maar vier soorten mannen.’
‘Venetië, wat cool dat je daar gewoond hebt. Ik heb dat land altijd al willen bezoeken!’ Ik kan ternauwernood voorkomen dat ik me in mijn garnaalsalade verslik. ‘Land?’ vraag ik verbouwereerd. ‘Ja, land, of was dat een stad, ach, doet er niet toe!’ Ik forceer een flauw lachje. En terwijl mijn hart het zijn hemelsblauwe ogen o zo graag wil vergeven, versnippert mijn hoofd zonder verpinken alle vooruitzichten op een gezamenlijke toekomst: dit is de laatste date.
Wanneer ik de flater van de dogestad (met klemtoon op stad) later uit de doeken doe aan mijn vriendinnen, plooien zij dubbel van het lachen. Toch zijn ze het met me eens. Dit is geen onschuldige uitschuiver om – ‘Ik ben toch niet te streng?’ – door de vingers te zien. Dit is een onvergefelijk teken van een gebrek aan algemene kennis: ‘Afvoeren die handel!’ Bovendien herkennen Ellen, Alex en Aliyah de lastige afweging die ambitieuze, hoogopgeleide vrouwen voortdurend moeten maken in de datingscene. Hoeveel mogen of moeten we van onze toekomstige wederhelft verwachten? Maken onze ambitie en carrièregerichtheid het daten moeilijker? Leggen we de lat te hoog of zijn onze strenge eisen volkomen terecht? En vinden mannen dat nu sexy, of juist intimiderend?
Toegegeven, we veralgemenen, en ja, er zijn heus wel meer soorten mannen. Toch onderscheiden wij na veelvuldige dates en bijbehorende beraadslagingen grofweg vier datingtypes:
