Céline Dion over kinderen, haar kleerkast en het empoweren van vrouwen

Op haar 51ste begint Céline Dion aan een nieuw hoofdstuk. De diva trekt na ruim vijftien jaar een streep onder haar shows in Las Vegas. Ze komt binnenkort met een nieuw album en verovert ­– jawel – Instagram met haar scherpe, stijlvolle looks. Een exclusief gesprek met ELLE over kinderen die opgroeien, kleerkastmanagement en het empoweren van vrouwen.

Céline Dion danst. Ze maakt een soepele boog met haar armen boven haar hoofd. Tegelijk trekt ze de cape van haar mini-jurkje van Dior omhoog. Haar lichaam, extreem slank, maar gespierd en gebruind, is allesbehalve frêle. Ze heeft meer dan een uur in de hitte van de schijnwerpers staan dansen, en zelfs de fotograaf lijkt onder de indruk van haar energie. Niemand heeft Céline gevraagd om zich zo uit te sloven. Maar ze is nu eenmaal Céline Dion. Een showgirl, een vrouw die het podium domineert, die bezeten is door muziek, die meezingt met elk nummer dat Pépé Munoz, haar vertrouweling (en toevallig ook een echte knapperd), uit de boxen laat knallen als achtergrondmuziek bij de shoot.

Ik sta mezelf eindelijk toe om voluit te leven

De enige keer dat ze zichzelf een pauze toestaat, is het moment waarop ze van outfit moet wisselen. De ‘kokoswater-assistent’ verschijnt op het toneel. Céline drinkt snel een paar slokken door een rietje. Kort daarna maken ook Célines ‘haarschik-assistent’ en ‘lipstick-assistent’ hun opwachting. ‘We Will Rock You’ schalt door de studio, en de zangeres neemt nog maar eens een pose aan. Ze kromt haar rug in een boogvorm, met haar voeten in stiletto’s stampt ze op de beat en met haar vuisten maakt ze kloppende bewegingen in de lucht. Freddie Mercury in een heldergroen ontwerp van Alexandre Vauthier Couture, versierd met lovertjes. Samen met een twintigtal andere toeschouwers sta ik met open mond achterin de studio toe te kijken. De afgelopen maanden zagen we een nieuwe Céline Dion opdoemen: een natuurkracht in een rank lichaam, zonder stopknop. De wereldster uit Québec vertelt vrijuit over deze nieuwe levensfase.

Je lijkt zorgelozer en staat onbevreesd in het leven. Dat doet me denken aan die oneliner van de cabaretière Florence Foresti: “Vijftig jaar zijn, dat is alsof je weer een puber bent, maar dan mét creditcard.” Is dat hoe je je momenteel voelt?
(lacht) “Ik heb vooral het gevoel dat ik helemaal opnieuw ben begonnen. Ik ben vandaag dus een jaar oud! En ik heb nog een hoop projecten lopen. Om te beginnen moet ik drie kinderen managen – een fantastische, achttienjarige tiener en een tweeling van achtenhalf. Er staan shows, albums en modeweken op stapel, ik bezoek Parijs en z’n musea. Ik sta mezelf eindelijk toe om voluit te leven. Toen ik jonger was, deed ik niets anders dan oefenen. Mijn stembanden beheersten mijn leven. Ik was alleen maar zangeres. Nu geniet ik ervan om gewoon mezelf te zijn, om te onderzoeken wat ik de komende jaren nog wil doen. Het is nooit te laat om opnieuw te beginnen, en ik heb de indruk dat dit de beste jaren van mijn leven zijn!”

Je kinderen lijken me vrij normaal. Hoe heb je dat voor elkaar gekregen?
“Ze lijken niet normaal, ze zijn het! Eigenlijk zijn ze zoveel normaler dan ik, in die mate dat ik soms denk dat ik abnormaal ben. Omdat ik opgevoed ben met dertien broers en zussen, heb ik waarden meegekregen die diep in mij verankerd zitten. Ik ben heel stabiel, ook al gooi ik mijn leven soms eens om en probeer ik graag dingen uit. Maar mijn fundamenten – liefde, aandacht, genegenheid, behulpzaamheid – werden allemaal gelegd in mijn vroege jeugd, en dat is van onschatbare waarde. Soms vraag ik aan Eddie of Nelson om me een tissue aan te reiken.‘Natuurlijk, mama’, antwoorden ze dan. Vaak heb ik helemaal geen tissue nodig, maar ik doe veel voor hen en ik wil dat ze leren om iets terug te doen. En ze vinden het fijn om me gelukkig te maken. Het is een soort spelletje. Je kunt Céline Dion zijn en tegelijkertijd een moeder zoals iedereen. Het is perfect mogelijk om een buitengewoon leven te leiden, maar toch een heel gewoon iemand te zijn.”

Er is maar één man in mijn leven geweest, maar het was meteen raak! Ik heb de jackpot gewonnen nog voor ik één voet in Vegas had gezet.

Hoe ga je om met het liefdesleven van een puberzoon?
(rolt met haar ogen) “Lastig onderwerp! Nee, serieus, ik heb een geweldige relatie met René-Charles. Toen zijn papa drie jaar geleden overleed, zei ik: ‘Je zult heel wat vragen hebben over het leven en de liefde, die je hem niet meer kunt stellen. Maar ik zal er zijn om ze te beantwoorden. Het zal niet eenvoudig zijn, het zal ongemakkelijk aanvoelen, maar het is iets wat ik moet doen.’ De gesprekken die we hebben, kunnen soms wat intimiderend zijn. ‘Ik ga je iets vertellen, en dan is het aan jou om je intelligentie en je gezond verstand te gebruiken zodat je wat ik heb verteld in de praktijk kunt omzetten.’”

Op een dag moeten ze het nest verlaten. Zul je daar goed mee omkunnen, denk je?
(doet alsof ze naar adem hapt) “Zo ver is het nog niet! René-Charles heeft al vriendinnen gehad, maar hij is nog maar 18 jaar. Op het moment dat hij me voorstelt aan De Ware, zal ik weten wat me te doen staat: ik zal haar vragen om me een tissue te geven! (lacht) Het is een paradox waar elke ouder mee te maken krijgt. Je weet dat je kinderen hun vleugels moeten uitslaan en op eigen kracht moeten leren vliegen, maar tegelijk zou je ze het liefst bij jou houden.”

Welk advies zou je de jonge Céline die gepest werd op school meegeven?
“Ik zou zeggen: ‘Hou vol, alles komt goed!’ Ik herinner me dat Vanessa Paradis toen mijn idool was, met haar jeansbroeken en laag uitgesneden T-shirts. Zelf was ik heel geremd, ik bedekte mijn lichaam van mijn nek tot mijn tenen. Grappig, want vandaag geef ik meer en meer vlees bloot! Het pesten begint soms al op heel jonge leeftijd, en de gevolgen kunnen vreselijk zijn. Praten is cruciaal. Vrienden en familie moeten heel alert zijn, want jongeren die gepest worden, zoeken niet per se zelf hulp. Het is aan ons, ouders, vrienden en leerkrachten, om onze ogen en ons hart open te houden. Is hun eetpatroon anders, gedragen ze zich anders, begint hun haar uit te vallen, trekken ze zich terug … ? Het is belangrijk om kinderen te benaderen en vragen te stellen, om ze aan te moedigen zich open te stellen, om dieper te graven.”

Ben je achteraf gezien te veel bezig geweest met je carrière?
“Nee, ik heb nergens spijt van. Mocht ik het opnieuw mogen doen, dan zou ik niets veranderen. Ik had het geluk om de liefde van mijn leven al op heel jonge leeftijd te ontmoeten. Er is maar één man in mijn leven geweest, maar het was meteen raak! Ik heb de jackpot gewonnen nog voor ik één voet in Vegas had gezet. Ik heb een prachtig leven geleid met hem, en dankzij hem heb ik een fantastisch cadeau gekregen voor de rest van mijn leven: drie ongelooflijke kinderen en drie geweldige stiefkinderen.

Geloof je echt dat mensen niet veranderen, zoals je zingt in ‘On ne change pas’?
“Het kind in ons verandert nooit, maar je kunt wel dingen goedmaken. We hebben allemaal onze fouten, en onze vrienden zijn er om ons te helpen die onder ogen te zien. Bovendien vinden we personages uit. Kijk maar naar mij vandaag, met mijn gebruinde huid en mijn chique kleren. Ik draag hakken, blitse oorbellen. Ik zal de hele dag poseren. Maar als ik straks thuiskom, word ik weer gewoon een moeder in pyjama.”

Zijn jouw pyjama’s ook haute couture?
(proest het uit) “Natuurlijk! Voor minder gaan we niet!”

Heb je favoriete kledingstukken? Kleren waarin je je goed voelt en die je weigert weg te gooien?
“Je legt je vinger op een zere plek. Een probleem van wereldomvang. Ik heb alleen maar kledingstukken waarin ik me goed voel. Ik kan nergens afstand van doen. Ik hou van alle items in mijn garderobe, omdat ze stuk voor stuk verbonden zijn met een specifieke periode in mijn leven. Ik bewaar alles. Gelukkig heb ik mensen die noteren wat ik voor welk evenement heb gedragen. Ik heb een veilige opslagplek moeten regelen waar elk kledingstuk uit mijn hele carrière wordt bewaard. En dan bedoel ik letterlijk elk stuk!”

Je hebt zoveel kleren omdat je nooit iets leent, vermoed ik. Klopt het dat je alles koopt?
“Af en toe zijn er goede zielen die mij stukken lenen, maar na de show bel ik ze steevast op om te vragen of ik het prototype kan kopen. ‘Nee, we willen iets speciaal voor jou maken’, zeggen ze altijd, waarop ik dan antwoord: ‘Dat zal nooit hetzelfde zijn. Ik wil het prototype kopen!’”

Je lijkt je niet te realiseren dat vrouwen jou als een rolmodel zien.
“Daar sta ik nooit bij stil, maar ik zou graag bewijzen dat je zowel moeder kunt zijn als kunstenaar, en dat je van mode en plezier kunt houden zonder helemaal uit de bol te gaan … Ik kan niet zeggen dat het me geen moer kan schelen wat andere mensen van mij denken. Maar op dit punt in mijn leven kan ik het me veroorloven om mijn eigen beslissingen te nemen en keuzes te maken waar ik helemaal achter kan staan. Ik vind het belangrijk om andere vrouwen duidelijk te maken dat ze zelfverzekerd en sterk mogen zijn en dat is ook de boodschap die L’Oréal Paris wil uitdragen.”

Wij hebben het geluk in een tijd te leven waarin vrouwen hun eigen weg kunnen gaan. We moeten er allemaal naar streven om onze innerlijke kracht te vinden en anderen te laten zien wie we echt zijn.

Wat zou je zeggen tegen vrouwen met weinig zelfvertrouwen?
“Dat je twee keuzes hebt: je kunt het leven aan je voorbij laten gaan, of je kunt je kansen met beide handen grijpen en voluit leven. Mijn moeder is mijn voorbeeld. Ze heeft veertien kinderen opgevoed, maar kreeg nooit de kans om een opleiding te volgen of om iets anders te doen met haar leven. Wij hebben het geluk dat we in een tijd leven waarin vrouwen eindelijk de kans krijgen hun eigen weg te gaan. We moeten er allemaal naar streven om onze innerlijke kracht te vinden en anderen te laten zien wie we echt zijn. Ik ben ervan overtuigd dat iedereen een verhaal heeft dat nog niet verteld is, een droom die nog niet verwezenlijkt is, wat die ook mag zijn.”

Je hebt een grote LGBT-fanbase, en je bracht een collectie uniseks kinderkleding uit in samenwerking met Nununu. Schuilt er een activiste in jou?
“Ik zou mezelf zeker geen activiste noemen. Maar ook al is de wereld aan het veranderen, de stereotypen blijven veel leed veroorzaken en maken nog steeds dodelijke slachtoffers. We moeten iedereen zijn of haar eigen weg laten zoeken en mensen die anders zijn dan wij accepteren. Iedereen mag houden van zichzelf. We kunnen zoveel van elkaar leren!”

Je bent een Instagram-ster geworden, en je nieuwe, scherpere look heeft je een brede, jonge fanbase opgeleverd. Toch verschijnen er ook meedogenloze comments op de social media. Lees je die?
(zingt) “Free your mind, and the rest will follow! Nee, ik volg het niet persoonlijk, maar mijn team wel. Ze zitten de hele tijd achter een scherm. Ze zijn jong. Instagram is iets van hun generatie, en ik volg graag hun advies. Ik zie mode als een vorm van kunst, en het is een enorm belangrijk onderdeel van mijn werk, vooral op het podium. Kleding kan helpen om je sterk, romantisch, zelfverzekerd te voelen, afhankelijk van het nummer dat je brengt.”

We hoorden dat je voor je volgende album gaat samenwerken met David Guetta. Kun je daar iets meer over vertellen?
(lacht) “Goed geprobeerd! Helaas valt er nog niets te vertellen, omdat er nog niets vastligt. Ik heb zo’n 675 tracks ontvangen, en ik zou ze graag allemaal opnemen. Ik vind het leuker dan ooit om een album te maken, omdat ik meer bij mijn projecten betrokken ben dan vroeger. Ik heb de energie en de drive. Maar wat ik écht nodig heb is tijd.”

Lees ook onze exclusieve interviews met Taylor Swift en Michelle Obama.