Van feestbeest tot popqueen met de meest positieve kijk op het leven: Dua Lipa is het allemaal. “Maar in de stilte kom je te weten wie je echt bent.”
De eerste keer dat Dua Lipa naar een discotheek ging, was ze nog een tienertje in Kosovo. De popster, die in Groot-Brittannië geboren is, realiseert zich hoe absurd het klinkt als ze het vertelt. In haar kantoor in Londen, waar de boekenplanken kreunen onder het gewicht van haar boeken, zoekt ze op haar gsm naar een wazige foto van die gedenkwaardige avond – alsof ze moet bewijzen dat het echt gebeurd is. Op die foto staat een jonge Lipa, in een witte gehaakte jurk, breed glimlachend naast haar veel langere neef en een hele entourage stijlvolle vrouwen. Uitgaan is een beetje een traditie in de familie Lipa, daarom was ze ook helemaal niet verbaasd toen ze met Charli XCX uit was in de Lower East Side en haar ouders tegenkwam in The Box. “Wij vieren alles wat er maar te vieren valt, we zijn dol op een party,” vertelt ze. “Als ik naar het huis van mijn tante ga, begint het gewoonlijk nogal rustig, en dan gaat de muziek aan en dansen we met ons allen door het huis. Op een doodgewone dinsdag.”
Ik geloof in manifesteren en in de kracht van woorden
Lipa staat bekend als de leading lady of disco in Groot-Brittannië. Op de dansvloer is ze als een almachtig orakel, een wijze raadgeefster voor tieners met liefdesverdriet die zich laten troosten door haar hits. Voordat ze de feministische elektropop begon te schrijven waarmee ze nu miljarden volgers haalt, kende haar familie haar alleen als Dua, de vroegrijpe oudste dochter die als tiener uit Kosovo vertrok om moederziel alleen haar popsterambities waar te gaan maken in Londen. Vanaf dat moment goot ze al haar ‘big sister energy’ zoals ze het zelf noemt, in haar leven en in haar muziek. Dat is duidelijk te horen aan de rotsvaste overtuiging waarmee ze zingt. “Ze is als een grote zus,” zegt songwriter Caroline Ailin, die al bij hun eerste ontmoeting zo’n tien jaar geleden voelde dat Lipa iemand met diepgang is. “Met haar kun je over je gevoelens praten en naderhand voel je je altijd sterker.”
Alles in eigen handen
Lipa bracht onlangs haar nieuwste plaat uit, ‘Radical Optimism’. Ze besloot de plaat zo te noemen toen een vriendin haar sprak over het concept – altijd de positieve kant zien in een wereld die moeilijk is. Het paste bij haar ethos als persoon en als artiest. “Het idee om de chaos waardig door te komen met het gevoel dat je alles aankunt, kwam echt bij me binnen,” zei ze in een persbericht. Toen ze aan haar nieuwe album werkte, besloot Lipa dat ze haar eigen advies wilde opvolgen. Ze nam alle touwtjes in handen, van haar carrière, haar liefdesleven en haar imago. In 2022 beëindigde ze haar lange samenwerking met haar management, nam haar vader in dienst en kocht de rechten en masters van haar hele catalogus terug.
Sinds enkele maanden is Dua Lipa samen met de Britse acteur Callum Turner, maar ze praat niet vaak over haar liefdesleven; ze geeft liever hints in haar songs. “Ik geloof in de kracht van manifesteren en over het feit dat je dingen kunt verwezenlijken met de kracht van woorden. Als je weet wat je waard bent, weet je wat je wilt en wat je niet wilt. Ik had er geen probleem mee om single te zijn. In die periode leer je zoveel over jezelf, of je nu op dates gaat of alleen thuis zit. In de stilte kom je te weten wie je echt bent.” Ze haalt haar schouders op en voegt eraan toe: “Ik was gewoon bezig met research.”
Vechten voor de goede zaak
Lipa werd in 1995 geboren als oudste van drie kinderen. Haar ouders kwamen uit de Albanese gemeenschap in Kosovo. In 1992, drie jaar voor Dua geboren werd, vluchtten ze naar Groot-Brittannië om politieke redenen. Voor ze emigreerden, zong en speelde Dua’s vader Dukagjin Lipa in de rockband Oda. Haar moeder Anisa studeerde rechten. De Lipa’s gingen in Camden wonen. Thuis sprak Dua Lipa Albanees, op school Engels. Tijdens de weekends kreeg ze zangles en luisterde ze naar rock en popmuziek van Stereophonics, Primal Scream, Robbie Williams en Atomic Kitten. Bij het schrijven van haar eigen muziek werd ze naar eigen zeggen ook sterk beïnvloed door edgy elektronische klassiekers van Moloko en Massive Attack. In 2006 ging Dua’s familie terug naar Kosovo, dat toen nog onder de supervisie van de VN was. In 2008 verklaarde het land zich onafhankelijk van buurland Servië, en werd daarmee het jongste land van Europa.
Dat mijn ouders me op mijn 15e alleen naar Londen lieten gaan, vind ik nu moeilijk te geloven
Tijdens haar tienerjaren werd Dua sterk getroffen door de afschuwelijke verhalen rond etnische zuivering en oorlogsmisdaden tegen de Albenazen in Kosovo en anderen. Ze begon kritisch te denken en dat is vandaag de dag nog altijd duidelijk – of ze zich nu inzet voor de LGBTQ+ gemeenschap of een oproep doet voor wapenstilstand in Gaza. “Ik hoorde de verhalen van vrienden (in Kosovo) die familieleden hadden verloren. Ik hoorde van verbrande huizen en die heb ik ook gezien. Als je rechtstreeks communiceert met mensen die een oorlog hebben meegemaakt, gaat er een hele nieuwe wereld voor je open,” zegt ze. “Ik heb een sterke affiniteit met mensen die onrecht hebben meegemaakt, of ongelijkheid. Of dat nu door een oorlog is, of wanneer je uit de kast komt naar je familie toe, iedereen heeft een andere ervaring. Het gaat erom elkaar te steunen en van elkaar te leren.”
Hoewel Lipa zich amuseerde met haar neven en nichten in het nieuwe onafhankelijke Kosovo, keerde ze al op haar 15de naar Londen terug om carrière in de muziek te maken. Ze trok in een flat met een Albanese vriendin van de familie die daar naar de universiteit ging. Toen ze haar jongere broer en zus zag opgroeien, kon ze zich niet voorstellen dat ze zo jong al vertrokken was. “Ik zei tegen mijn ouders: ‘Ik begrijp niet dat jullie dat goed vonden,” vertelt ze. “Maar ik wist dat ik in Kosovo niet dezelfde kansen zou krijgen. Ik was zo vastberaden. Ik denk dat mijn ouders iets van zichzelf in me zagen, en dat ze daarom zo open en goed van vertrouwen waren.”
Op haar 17de behaalde ze haar middelbareschooldiploma en ging als hostess in een restaurant werken om aan de kost te komen. Ze was een kind van sterke immigrantenouders. Bovendien was ze door haar werk in nachtclubs en bars als tiener wel bestand tegen de vrouwonvriendelijkheid en exploitatie die ingebakken zit in de voornamelijk door mannen geleide muziekindustrie. Dat ze ouder klinkt dan haar leeftijd in haar songs, is te danken aan al die ervaring. “Toen ik songs begon te schrijven, werkte ik in La Bodega Negra, een Mexicaans restaurant dat meer op een seksshop leek,” herinnert Lipa zich. “Na mijn werk ging ik uit in de trendy nachtclub van dat moment tot drie uur ’s ochtends. Als ik dan weer wakker werd, ging ik naar de studio tot mijn shift om 8 uur ’s avonds begon. De muziek die ik schreef was een weergave van mijn dagelijks leven.”
Als je niet elke dag van je leven probeert gelukkig te zijn, heeft het allemaal geen zin
Nadat ze in 2017 een hit scoorde met ‘New Rules’ en in 2018 met ‘One Kiss’ in samenwerking met Calvin Harris, werd Lipa op de Grammys van 2019 bekroond als Best New Artist. Het jaar daarop won ze een Grammy voor haar tweede album ‘Future Nostalgia’, dat uitkwam tijdens de lockdown van eind maart 2020. Ondanks het feit dat de clubscene zo goed als dood was wegens de pandemie, werd ‘Future Nostalgia’ het eerste nummer één album van Dua Lipa, en werd ze een van de meest beluisterde vrouwelijke artiesten op Spotify, met meer dan 10 miljard streams voor haar eerste twee albums.
Onterechte kritiek
Na haar ‘Future Nostalgia’ wereldtoernee in december 2022 had Lipa eindelijk tijd om op adem te komen, zo’n beetje voor het eerst in haar volwassen leven. Vorig jaar hield ze uitgebreid vakantie op diverse plaatsen, van de Middellandse Zee tot India. Toen ze haar vakantiefoto’s op Instagram postte, begon het internet haar de ‘Vacanza Queen’ te noemen. De kritiek negeerde het feit dat ze haar familie jaren had moeten missen omdat ze aan haar carrière werkte. Maar misschien heeft dat niet alleen te maken met de glamoureuze foto’s op exotische locaties, maar ook met het feit dat ze zo efficiënt is als artiest dat het lijkt of alles haar even gemakkelijk afgaat – zowel een zegen als een vloek dus.
Toen ze samenwerkten in Londen aan ‘Radical Optimism’, raakte co-producer Kevin Parker van Tame Impala diep onder de indruk van de strakke routine van Lipa. “Dua is ongelooflijk punctueel,” zegt hij. “De meeste popsterren zijn gewoon nooit op tijd. Maar Dua verontschuldigt zich uitgebreid als ze vijf minuten te laat is!” (Voor onze fotoshoot om 8 uur ’s morgens was ze 15 minuten te vroeg). Voor haar mediabedrijf Service95, een wekelijkse nieuwsbrief die uitgroeide tot een podcast die uitgroeide tot een boekenclub, interviewde ze de Afghaans-Amerikaanse auteur Khaled Hosseini en rock-’n-roll dichteres Patti Smith. Ze is ook co-executive producer van ‘Camden’, een nieuwe documentaire in samenwerking met Disney+ over de geschiedenis van haar buurt in Londen en de vele invloedrijke artiesten die er opgroeiden, van Madness tot Amy Winehouse. “Ik ben al bijna tien jaar hard aan het werk,” zegt ze. “Elke dag heb ik wel iets te doen gehad. Maar de mensen hebben altijd wat te zeggen. Ze zeggen zo vaak gemene dingen over anderen.” En als het niet erger wordt dan Vacanza Queen genoemd worden, vindt ze het wel meevallen. “Of ik nu optreed of uitga, als ik het niet graag doe, doe ik het niet,” zegt ze. “Je moet plezier inbouwen in het leven. De hele wereld kan vergaan maar verdorie … als je niet elke dag van je leven probeert gelukkig te zijn, heeft het allemaal geen zin.”
