Met een backpack die boven mijn hoofd uittorent en mijn wandelschoenen strak aangesnoerd kom ik aan in de haven van Reykjavik. In de verte ligt het cruiseschip al klaar. Het is de eerste keer dat ik meevaar en ik heb nog veel te leren. Zo val ik duidelijk uit de toon tussen de iets stijlvollere medepassagiers, die met rolkoffer arriveren in een taxi. De crew die mijn bagage koste wat kost wil overnemen, is ook iets anders gewend – daarvan getuigt het gepuf van de butler die mijn backpack persoonlijk naar mijn kamer brengt.
Toen ik hoorde dat ik kon meevaren met Scenic Eclipse vanuit IJsland naar Noorwegen besloot ik eerst wat rond te trekken. Zes dagen wandelde ik over de Laugavegur-trail waar ik niet alleen mijn kleding, maar ook mijn tent en eten zelf moest dragen. Het soort avontuurlijke reis die ik meestal maak, omdat ik me dan, teruggebracht tot de essentie, het meest levend voel. Een wereld van verschil met de cruises van Scenic, die reiscomfort hoog in het vaandel dragen.
Vooroordelen overboord
Die luxe is even wennen. Alleen al mijn rugzak uit handen geven aan de butlers voelt vreemd aan. Elke passagier krijgt het gevoel speciaal te zijn op de Scenic Eclipse. Het is dan ook geen monstercruiser, maar een vrij klein schip, wat me geruststelt. Met een capaciteit van 228 passagiers voelt het meer aan als een groot jacht, zeker nu er maar een honderdtal mensen aan boord gaan voor de tocht tussen Reykjavik en Tromsø.
Door de kleine bezetting krijg ik al snel een overzicht van mijn medereizigers met wie ik de komende week de noordelijke wateren zal bevaren. Dat ik niet het doelpubliek ben, is duidelijk: met mijn 26 jaar ben ik de jongste passagier op het schip. Dat neemt niet weg dat ik al snel mijn vooroordelen – cruises als passieve, dure reizen voor oudere mensen – moet opbergen. Het is namelijk best fijn om op vakantie in de watten gelegd te worden. Zeker als je net blootgesteld bent geweest aan wind, zon en regen tijdens een trektocht. Scenic Cruises zijn exclusief, met een stevig prijskaartje, maar daar krijg je veel luxe voor in ruil. Ondanks de behapbare grootte van het schip heeft het zowel een spa met sauna en stoombad als enkele buitenjacuzzi’s, een fitnessruimte, een yogazaal, een bibliotheek, de all-inclusive bar en fine dining-restaurants, en zelfs een helikopterdeck en duikboot (voor een ritje tegen extra betaling).
© Scenic
Puffins en walvissen
Bovendien kun je de cruise invullen naar je eigen wensen. Elke dag dat je ergens aanmeert, kun je uit drie geplande activiteiten kiezen (van een bustour tot een wandeling of museumbezoek). En zolang je voor anker ligt, ben je vrij om de bestemming te ontdekken. Zo maak ik bij de eerste stop, in Heimaey bij de Vestmannaeyjar-eilanden, al een stevige ochtendwandeling langs de frisgroene hellingen en puffin-kolonies. Toch zijn deze schattige papegaaiduikers niet het hoogtepunt van de tocht; dat is de walvis die we onderweg spotten. Mijn eerste walvis ooit!
Het wordt een vakantie van nog meer eerste keren. Zo heb ik nog nooit zo lang aan één stuk over zee gereisd. Na Heimaey zetten we koers richting Noorwegen, wat betekent dat we twee dagen op de Noorse Zee varen. Omgeven worden door niets anders dan water: de meeste medepassagiers worden er onwennig van, maar ik vind het zalig. Vaak zijn we zelfs op vakantie druk bezig, maar hier kun je gewoonweg niets anders doen dan lezen, naar de spa gaan, eten en naar buiten kijken. Die ‘gedwongen’ rust is welkom. De tijd die vrijkomt om voor je uit te staren, levert mooie verrassingen op. Zo zit ik rustig in de lobby te lezen wanneer ik toevallig opkijk en langs het raam drie grote dolfijnen zie zwemmen. Even later duikt er in de verte een bultrugwalvis op. Ik zie hem nog net spuiten door de verrekijker.
Kajakken in de fjord
Tijd is iets vreemds als je op zee bent. Zelfs al gaat de midzomerzon nooit onder, toch gaan de dagen snel voorbij. Het voelt bijna té snel om terug land te zien, al is aankomen in Noorwegen echt een cadeau. Als eerste stop varen we de Geirangerfjord in, langs besneeuwde bergtoppen, natgeregend bos en tientallen watervallen. De bekendste is de ‘Seven Sisters’. Om die te spotten verlaten we de cruise om er naartoe te kajakken. Weer zitten we op zee, maar hoe anders is het om het water te kunnen aanraken, je armen in te spannen en door de fjord te glijden.
Een andere verrassing ligt op ons te wachten als we terugkomen in Geiranger. Het dorpje dat er ’s ochtends rustig bij lag, is intussen overspoeld met duizenden toeristen, veelal van de andere enorme cruiseschepen die aangemeerd zijn. Het doet vragen rijzen bij de cruise-industrie. Dit voelt meer als een invasie van het kleine dorp dan dat het er toeristisch voordeel uithaalt. Ook de ecologische voetafdruk spookt door mijn achterhoofd. Cruises zijn een drijvend hotel, dat enorm veel energie verbruikt, afval produceert – en dat alles te midden van een ecosysteem. Op veel vlakken zet Scenic Cruises goede stappen: het kleine schip heeft vanzelf een minder grote impact, wegwerpplastic is geen optie, het afvalwater wordt gefilterd voor het geloosd wordt, en het schip vaart op de lichtste soort scheepsbrandstof.
Adembenemend
Het fijne is wel dat de cruise je op plekken brengt, waar je anders nooit was geraakt. De aankomst van het schip in de Lofoten-archipel is zo’n onvergetelijk moment. Nooit eerder zag ik de machtige combinatie van bergen en zee. In de felle zon, uit het blinkende water stijgen de bergen als muren omhoog, hun toppen in de wolken. Niet alleen ik, maar verschillende crewleden en passagiers staan met open mond toe te kijken op het dek. Alsof we collectief onze adem inhouden.
Na een avondwandeling, met uitzicht op de felgroene heuvels, het turquoise water en de rode vissershutjes in Reine, kom ik terug aan boord en besef ik nogmaals wat een luxe het is om vanuit zoveel wisselende landschappen thuis te komen in mijn suite. Zo’n drijvend hotel voelt een beetje als een retreat: elke dag hiken of een lokaal museum bezoeken, naar de spa en op restaurant (met een fantastisch aanbod, van Indisch tot Franse haute-cuisine): ik kan er wel aan wennen.
© Scenic
Het voelt dan ook vreemd om na negen dagen aan land te komen in Tromsø – én aan land te blijven. Als je een week op een boot gezeten hebt, deint je lichaam onbewust mee met het water. Dat wordt afkicken. Ook van de medepassagiers, die voordien nog onbekenden waren. Ik zie de twee Australische dames met felgekleurde haren vertrekken, de fervente walvisspotter en zijn vader … Het is gek hoe snel je je hecht aan plekken die in niets op je thuis lijken, aan mensen met wie je niet meer dan twee woorden gewisseld hebt. Maar als je dag in dag uit van het ontbijt tot de sauna deelt, kan het niet anders dan dat er een tijdelijke band ontstaat. Misschien kom ik ooit nog eens terug thuis op de Scenic Eclipse, maar eerst hijs ik de zware backpack opnieuw op mijn rug. Back to basics.
9-daagse cruisevakantie van Reykjavik naar Tromsø. Meer info en prijzen via scenic.eu
Lees ook: 10 inspirerende bestemmingen voor solo-avonturiers
