Christian Louboutin (aka ‘de man van het rode zooltje’) heeft een voetje voor bij Elle. Toen monsieur Stiletto naar Brussel kwam, was onze redactrice er als de kippen bij.
07.01: Bij het derde alarmsignaal spring ik meteen met het juiste been uit bed.
07.02: Ik wankel op mijn benen. Ik ben het niet gewoon om zonder hakken rond te lopen, zelfs niet ‘s morgens. Een vrouw moet op elk moment op niveau blijven.
07.05: Ik twijfel tussen 12 verschillende outfits. Louboutin organiseert een drink om de officiële opening van zijn winkel in Brussel te vieren.
07.11: Een sms’je van mijn vriendin Josephine. Of ik mijn voeten niet ga verzwikken vandaag? Lol, smiley.
07.19: Ik speel mijn ontbijt naar binnen en bedenk me dat hooggehakte vrouwen hun enkels waarschijnlijk minder verzwikken dan ‘platte’ vrouwen. Dat vraagt om een enquête.
(Later die dag bevestigt Christian Louboutin mijn vermoeden: je verstuikt je enkels vaker met sneakers. Vrouwen die 12 cm boven zeeniveau uittorenen, kijken wel uit waar ze hun pikkels neerzetten.)
07.36: Ik monster mijn schoenenkast op zoek naar het perfecte schoenenpaar voor mijn ontmoeting met Louboutin.
09.57: Mijn oog valt op een discreet model met kantmotief, 8 cm (zo goed als plat dus), van Givenchy. Sloffen eigenlijk!
10.30: Ik vertrek, helemaal opgewonden en te laat, naar de winkel aan de Grote Zavel. Daar word ik opgewacht door een schotel met ontbijthapjes van Wittamer. Altijd belangrijk om goede relaties te onderhouden met de buren – vraag maar aan de vrederechter die de processen van mijn flatgenoten behandelt. Heel attent van het winkelteam dat ze voldoende lekkers laten aanrukken om me op de been te houden.
10.46: Ik krijg geen hap door mijn keel. Wanneer ik al die mooie pumps zie, begin ik van pure opwinding te hyperventileren.
10.58: De verkoopsters leggen me geroutineerd op een hemelse bank van fluweel, met de pootjes in de lucht. Een ideale positie om schoenen te passen.
11.03: Christian is er! Hij lacht me toe. Iedereen lacht me toe. Ik word gekust, iedereen is ontzettend vriendelijk.
11.04: Allicht vermoeden ze dat ze me hier nog vaak zullen zien.
11.11: Een karretje vol kistjes met Ruinart-champagne wordt binnengereden en uitgeladen.
11.15: Nee, ik ga niet drinken. Ook niet als ik stiletto’s draag. Ze zouden beschadigd kunnen raken. Het zou behoorlijk decadent zijn om pumps die evenveel kosten als 500 UNICEF-vaccins te ruïneren door er champagne op te morsen.
11.20: Maar de schoenen van Louboutin zijn hun prijs wel waard.
11.48: Torenhoge naaldhakken zijn misschien wel oké voor Parijs, waar de trottoirs er – net als de parisiennes zelf – rimpelloos bij liggen, maar Brussel is geplaveid met ‘kinderkopkes’, zo werp ik Christian impulsief voor de voeten.
11.50: Bij het horen van het woord ‘kinderkopkes’ schiet Christian in de lach.
11.53: Zullen we samen een toertje doen op de Zavel, stelt hij voor. Dan kan ik zelf ervaren dat zijn schoenen, vooral die met een miniplateauzool, heel comfortabel zitten.
12.00: Om het waarheidsgehalte van zijn bewering uit te testen, trek ik een paar lukraak gekozen schoenen aan. De duurste, daar heb ik een zesde zintuig voor.
12.01: Wat zijn ze mooi! Ik overweeg even om ermee te gaan lopen, maar besef dat dat niet zal lukken. Knap, een antidiefstalsysteem in de vorm van hoge hakken.
12.06: We stappen naar buiten en ik klamp me vast aan de arm van Christian. Niet zozeer omdat ik wankel – zijn schoenen zijn perfect ontworpen – maar omdat hij zo’n schatje is.
12.28: Tijdens onze wandeling vertelt hij me dat hij de jongste is van vier broers en drie zussen die hem, net als zijn ouders, adoreren.
12.41: Ook ik val als een blok voor hem. Hij is zo charmant dat ik mezelf in de arm knijp. Ben ik aan het dromen?
13.05: Waarom maakt hij schoenen die vrouwen in een koorddanseres veranderen, wil ik weten.
13.09: Terwijl hij me een hele selectie schoenen aanbiedt legt hij uit dat hij vrouwen aanbidt. Zijn zussen, zijn moeder, zijn vriendinnen. En al de anderen ook.
13.29: Kwatongen met aandacht voor anatomie beweren dat schoenen met torenhoge hakken alleen maar goed zijn voor de portemonnee van orthopedisten.
13.48: Mochten ze net als ik beseffen hoe hard Louboutin als een noest werkende schoenmaker-kabouter zijn best doet om vrouwen mooier te maken, dan zouden ze begrijpen wat ze missen door rond te lopen op platte zolen.
14.15: Ik vraag of het toch niet wat drastisch is om de morfologie van been en voet te veranderen, ook al doe je het dan met hyperluxueus leer?
14.30: Enthousiast vertelt Christian dat er drie mannen in zijn hoofd wonen die over de collecties beslissen: er is de stylist, die al schoenen bedenkt sinds hij leerde lopen, de man die van alle meisjes houdt en ze het beste toewenst en de grote vrouwenvriend die zich afvraagt of sommige modellen niet té ver gaan.
14.36: Vandaar dat hij zich bij het schetsen soms inhoudt en zijn potloodlijnen op het blad weer uitgomt.
14.59: Met de hand op het hart zweer ik trouw aan de stylist die een plek probeert te veroveren in de innerlijke wereld van de ontwerper. Comfort is voor sissies.
15.17: Christian flaneert samen met mij door het groen van de Kleine Zavel.
15.19: De parkwachters komen me achternagehold. Ze vrezen voor het gazon.
15.29: Nochtans zijn hakken van 12 cm ideaal om het gras wat zuurstof te geven.
15.38: Christian en ik staan voor de kerk op het plein. Tegen deze hoffelijke, verfijnde man met zijn prachtige reeënogen wiens schoenen ik draag, zeg ik volmondig ‘ja’.
16.04: Ik vraag hem naar zijn band met Brussel. Een belangrijke vraag. Een man die mijn hand, mijn hart of mijn voeten wil veroveren, moet eerst van mijn stad houden.
16.11: Niet dat Christian me wat dan ook gevraagd heeft.
16.19: Hij houdt van Brussel, hij heeft hier vrienden wonen – Diane von Furstenberg bijvoorbeeld – die hij al heel lang kent. Maar wat hij het leukst vindt hier, en overal eigenlijk, dat zijn de parken. Hij heeft zelfs de serres van Laken al bezocht.
16.25: Christian loodst me als een losgeslagen veulen door het plaatselijke groen.
17.08: Als hij me maar niet om de tuin leidt. Dat lijkt me net iets te ver op stiletto’s.
18.00: We keren terug, want de openingsdrink gaat van start. De mooie winkel, die de allures heeft van de middenbeuk van een kathedraal, stroomt vol met meisjes op naaldhakken. Ze vertonen geen zweempje hoogtevrees.
18.18: Josephine stuurt me een sms om te vragen of mijn voeten pijn doen, lol, smiley.
19.05: Ik antwoord dat ik nog altijd niet naast mijn schoenen loop.
21.29: Tijd om Christian te verlaten. Helemaal opgepept en met mooie voeten ga ik naar huis. Hoe, vraag je?
21.59: Met de auto. Een mens moet nu ook weer niet overdrijven.
Christian Louboutin Brussels, Grote Zavel 21, Brussel. Tel. 02/502 49 19
Met dank aan Cédric Charlier voor de kleding en aan bloemenzaak Flowers voor het boeket.
Tekst: Elisabeth Claus
