Dat modellen elkaar af en toe de ogen uitsteken, wisten we al. Hoe ze dat doen, werd me deze week dan weer duidelijk. Vergeet stiletto’s en haarspelden, het wapen bij uitstek blijkt iets -ehm- natuurlijker te zijn.
Backstages, sowieso al gevreesde plekken. Paniekerige stylisten lopen er in hun haast nerveuze kappers omver, die op hun beurt per ongeluk de oogpalletjes van geïrriteerde make-up artiesten omkieperen. Wij journalisten maken de sfeer alleen maar erger door overal schandalig in de weg te lopen. Al doen we dat op eigen risico. Ik ontdekte deze week hoe gevaarlijk dat “in de weg lopen” wel niet kan zijn.
Toen ik in een hoekje even op adem kwam bijvoorbeeld, dicht naast een boomlang model dat eruit zag alsof ze me zo op kon vreten -zo groot dat mijn ogen nog net aan haar decolleté reikten. Mijn hoekje bleek het hare te zijn en dat maakte ze op een wel heel bijzondere manier duidelijk. “Tamara dear, change of outfit!” klonk het ergens achter de kledingrekken, waarop mijn model in een flits haar wikkeljurk uitschopte en me op een topless, full frontal manier duidelijk maakte op te hoepelen. Ook een flits, meer had ik niet nodig om mijn oog uit het traject van haar vervaarlijk scherpe tepel te halen en mijn spullen te pakken. Rennen!
Bij deze heb ik mijn lesje wel geleerd: models go naked and they’re not afraid to use it!
Ik zou dit avontuurtje staven met beeldmateriaal, maar mijn moeder (en de politie) heeft me altijd geleerd dat het niet netjes is naakte mensen ongevraagd te fotograferen. Ik wil geen probleem met mijn moeder, noch met de arm der wet. Staartje van het verhaal: op het moment dat ik dit alles in een tearoom laat bezinken, stormt dit geval plots binnen: wat moet ik daar nou van maken??
“Honey, are you from Swedish Vogue? Will you please take my picture? I would love to be in the magazine!” Nogmaals: rennen!
